Star 20: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawki i uzup.
uzup. i ulepszenia
Linia 41:
W roku 1948 rozpoczęto seryjną produkcję tego modelu, która w pierwszym roku produkcji wyniosła 10 sztuk{{odn|Zieliński|2006|s=90}} (według innych źródeł 20 szt.) i stopniowo rosła osiągając w 1949 roku poziom 245 szt.{{odn|Zieliński|2006|s=90}}, w 1950 – 782 szt., 1951 – 2568 szt., 1952 – 4253 szt., 1953 – 6968 szt., 1954 – 7579 szt., 1955 – 7543 szt., 1956 – 7700 szt., 1957 – 5978 szt. (dane dla ostatniego roku produkcji mogą obejmować pewną liczbę następcy, czyli modelu [[Star 21]]). Ogółem powstało ich ponad 50 000{{odn|Zieliński|2006|s=91-92}}.
 
[[Plik:Star 20, Kraków - Dworzec Główny, 2014-05-18.jpg|alt=Star 20 pożarniczy w Krakowie|thumb|Star 20 pożarniczy w Krakowie]]
Nadwozie Stara 20 osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przednią sztywną oś zawieszoną na półeliptycznych resorach piórowych. Z tyłu zastosowano [[most napędowy]] zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe. W pojeździe tym zamontowano importowaną przekładnię kierowniczą firmy ''FIAT-Mammano''. Do napędu ciężarówki przewidziano polski 6-cylindrowy rzędowy silnik benzynowy typu [[S42]] o pojemności 4188 cm³ i maksymalnej mocy 62,5 kW (85 KM). Jednostka ta zblokowana została z 4-biegowa manualną, niesynchronizowaną skrzynią biegów. Star 20 standardowo wyposażany był w kabinę wagonową typu N20 produkowaną przez zakłady [[Zakłady Wyrobów Metalowych „SHL”|SHL]] z [[Kielce|Kielc]]{{odn|Zieliński|2006|s=91-92}}. W 1952 roku ze względu na duży popyt na ten samochód oraz niemożność zaspokojenia przez SHL potrzeb zakładu produkcyjnego na kabiny, rozpoczęto w FSC produkcję tańszych oraz znacznie prostszych technologicznie kabin typu N23 (konstrukcji inż. Andrzeja Zgliczyńskiego){{odn|Zieliński|2006|s=91-92}}. Od tego momentu Star 20 mógł być wyposażany w tańszą kabinę N23 lub droższą i bardziej komfortową N20.
 
W 1949 roku przystąpiono do prac na pierwszą odmianą samochodu Star 20, którą był [[ciągnik siodłowy]] '''Star C60'''. Model ten w 1950 roku miał swoją premierę na Międzynarodowych Targach Poznańskich{{odn|Zieliński|2006|s=135}}. Do produkcji seryjnej ta wersja nadwoziowa skierowana została w 1952 roku{{odn|Zieliński|2006|s=135}}. Model C60 powstał na skróconym podwoziu odmiany skrzyniowej, w stosunku do której zmniejszono o 50 cm rozstaw osi. Star C60 przewidziany był do pracy z jednoosiową naczepą typu D60 produkowaną przez ówczesną [[Autosan|Sanocką Fabrykę Wagonów "Sanowag"]], z drewnianą skrzynią, o długości 6000 cm i ładowności 5500 kg{{odn|Zieliński|2006|s=173}}.
 
W 1953 roku rozpoczęto produkcję na bazie podwozia ciągnika siodłowego Star C60, tylnozsypowego samochodu samowyładowczego '''Star W14'''. Produkcja tego modelu odbywała się przy udziale [[Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego|ZNTK w Oławie]], które były producentem skrzyni wyładowczej oraz hydraulicznego mechanizmu zsypowego{{odn|Zieliński|2006|s=117}}.
 
Na podwoziu modelu Star 20 i jego pochodnych montowano różne wersje zabudów jak np. nadwozia furgonowe przystosowane do przewozu 25 osób typu N-424, znane pod nazwą Stonka, produkowane od 1954 roku przez ówczesne [[Jelcz|Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych]] oraz jego odmianę przystosowaną do przewozu ładunków o oznaczeniu N-103 Furgon. WOd latach1952 1952–[1953roku w [[Sanok]]u powstawały nadwozia pożarnicze typu N71 (Star 20-GM8) oraz N72 (Star 20-GA16). Pierwszy z nich przewoził [[motopompa|motopompę]] M800, korzystająceosprzęt gaśniczy i 10 strażaków (korzystał z zewnętrznych źródeł środka gaśniczego), a drugi był wyposażony w autopompę, miał zbiornik na 500 l wody i przewoził 9 strażaków{{odn|Zieliński|2006|s=150-157}}. Samochody pożarnicze miały standardowy rozstaw osi 3000 cm, lecz ramę wydłużoną w tylnej części, oznaczoną A20P{{odn|Zieliński|2006|s=150-157}}. Kabina kierowcy tworzyła całość z przedziałem załogi za nią. W późniejszym okresie produkowano nadwozia typu N74 i N75 wyposażone we własny zbiornik wodny. Star 20-SBM2200/8, produkowany od 1953 roku, miał zbiornik na 2200 l wody i 50 l środka pianotwórczego, motopompę M800 i kabinę dla 6 strażaków, a Star 20-SBA2000/16 miał zbiornik na 2000 l wody i 120 l środka pianotwórczego, autopompę i kabinę dla 6 strażaków{{odn|Zieliński|2006|s=150-157}}. Kolejnym rodzajem zabudowy był montowany od 1953 roku [[żuraw samochodowy]] HP-3, wykorzystywany w branży budowlanej, produkowany w Bielskich Zakładach Urządzeń Technicznych w Bielsku-Białej w oparciu o dokumentację niemieckiej firmy Bleichert{{odn|Zieliński|2006|s=169-170}}. Żuraw miał napęd elektryczny i udźwig do 3 ton{{odn|Zieliński|2006|s=169-170}}.
 
Elementy jezdne, napędowe oraz zmodyfikowane podwozie ciężarówki Star 20 posłużyły do budowy prototypowych polskich autobusów Star N50, N51 oraz ich produkcyjnej odmiany o oznaczeniu [[Star N52|N52]]. W 1955 roku zaprezentowano prototypowy autobus [[Star Jot 55]], w którym również zastosowano szereg rozwiązań technicznych ze Stara 20.