V symfonia Beethovena: Różnice pomiędzy wersjami

Część pierwsza utrzymana jest w klasycznej [[forma sonatowa|formie sonatowej]], przejętej przez Beethovena po poprzednikach, [[Joseph Haydn|Haydnie]] i [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozarcie]]: główne [[temat (muzyka)|tematy]], przedstawione na pierwszych kilku stronach, poddawane są wyszukanemu [[przetworzenie|przetworzeniu]] z wielokrotnymi zmianami [[tonacja|tonacji]], po którym następuje powrót do sekcji początkowej, tzw. [[repryza]]. Utwór rozpoczyna się dwiema silnie dramatycznymi frazami ''fortissimo'', słynnym motywem, przykuwającym uwagę słuchacza. Po pierwszych czterech taktach Beethoven stosuje [[imitacja|imitacje]] i sekwencje rozwijające temat, niezwykle zwięzłe i zachodzące wzajemnie na siebie z taką rytmiczną regularnością, że całość zdaje się tworzyć jedną zwartą, potoczystą melodię. Wkrótce potem, wyjątkowo krótki [[łącznik (muzyka)|łącznik]] grany przez [[róg (instrument muzyczny)|rogi]] prowadzi do drugiego tematu w tonacji [[Es-dur]], paralelnej [[tonika|toniki]] durowej. Ma on kontrastujący, bardziej liryczny charakter; grany jest ''[[dynamika (muzyka)|piano]]''; wciąż obecny jest tu główny czteronutowy motyw (w [[akompaniament|akompaniamencie]] [[instrument smyczkowy|smyczków]]). Także na początkowym motywie oparty jest epilog. [[ekspozycja (muzyka)|Ekspozycja]] zostaje powtórzona. Po niej następuje przetworzenie, stosujące modulacje, sekwencje i imitacje, wykorzystującej też łącznik. W repryzie uwagę zwraca krótki [[solo]]wy [[pasaż (muzyka)|pasaż]] [[obój|oboju]] w stylu quasi-improwizacji. Łącznik w repryzie zostaje przejęty przez fagot. Część kończy się masywną [[coda (muzyka)|kodą]].