Erytrea: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m jęz.
M.Tomma (dyskusja | edycje)
m drobne
Linia 88:
=== Prawa człowieka ===
{{osobny artykuł|Prawa człowieka w Erytrei}}
W Erytrei nie przestrzega się praw człowieka. Według działaczy praw człowieka, Erytrea jest totalitarnym państwem totalitarnym. W 2017 Erytrea znalazła się na 179. miejscu w rankingu organizacji obrony [[wolność prasy|wolności prasy]] „[[Reporterzy bez Granic]]”, dotyczącego wolności mediów{{R|rsf}}. W kraju nie ma niezależnych sądów ani mediów. Ostatni zagraniczny korespondent został wydalony z Erytrei w 2006 roku{{R|bankier}}.
 
Tysiące mieszkańców Erytrei przetrzymuje się w [[Zakład karny|więzieniu]] bez procesu sądowego i wyroku. Uwięzieni umieszczani są w blaszanych kontenerach albo w budynkach do połowy wkopanych w ziemię, gdzie panują bardzo trudne warunki oraz ekstremalne temperatury. Dochodzi w nich do stosowania tortur i innych okrutnych, nieludzkich oraz upokarzających metod lub kar. Jednym z takich miejsc jest [[Sawa (obóz)|obóz Sawa]]{{R|ohchr15}}{{R|wiadomosci24}}. Do 2013 roku w więzieniach przebywało z przyczyn politycznych około 10 tys. osób{{R|konserwatyzm}}. Organizacja [[Human Rights Watch]] wydała raport, w którym opisała areszty, torturowanie mieszkańców i przymusową służbę w armii w Erytrei{{R|wiadomosci24}}.
Linia 112:
W 2009 roku ONZ nałożył na Erytreę sankcje gospodarcze, zarzucając państwu wspieranie somalijskiej rebelii{{R|wp}}.
 
Od czasu obalenia [[Mu’ammar al-Kaddafi|Mu’ammara al-Kaddafiego]] tysiące Erytrejczyków przemierza drogę przez [[Sahara|Saharę]] i [[Morze Śródziemne]] do Europy. W 2011 roku do Europy dostało się niecałe tysiąc erytrejskich uchodźców, z koleia w 2015 roku do Europy dostało się ok. 50 tysięcy Erytrejczyków{{R|bankier}}. Do czerwca 2016 roku niemal wszyscy uciekinierzy z Erytrei, którzy dostali się do Europy otrzymali status uchodźców politycznych. Ze względu na [[Kryzys migracyjny w Europie|kryzys migracyjny]] spadła liczba osób, które otrzymały azyl polityczny. Część osób odesłano do Asmary{{R|bankier}}.
 
21 stycznia 2013 roku grupa wojskowych (kierowana przez Saleha Osmana) rozpoczęła okupację ministerstwa informacji w Asmarze. Buntownicy domagali się reform. Grupa co najmniej stu żołnierzy, wspieranych przez czołgi, otoczyła budynek ministerstwa i rozpoczęła okupację. W tym czasie państwowa telewizja [[Eri-TV]] (mająca siedzibę w okupowanym gmachu) nadała komunikat buntowników, wzywający władze do uwolnienia więźniów politycznych i ratyfikacji konstytucji. Po kilku godzinach sygnał stacji zniknął, najprawdopodobniej odcięty przez władzę{{R|wp}}. Następnego dnia konfrontacja zakończyła się, gdy rząd zaakceptował żądania przywódcy buntowników{{R|wp}}. Według władz nie doszło do żadnego buntu{{R|wp}}.