Chelonoidis niger abingdonii: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mix321 (dyskusja | edycje)
ilustracja
m link
Linia 26:
Gatunek lądowy, dostosowany do żerowania na niższych częściach roślin, m.in. [[kaktusowate|kaktusowatych]]. Skorupa siodłowanego kształtu. Wyjściowa populacja tego gatunku mogła wynosić ok. 2500 dorosłych osobników. W związku z obecnością działalnością człowieka populacja ''Chelonoidis abingdonii'' załamała się w połowie XIX w. i ulegała dalszemu zmniejszaniu, m.in. na skutek działalności rybackiej, gdyż ''Chelonoidis abingdonii'' stanowił pożywienie rybaków. Introdukcja kóz na wyspę w 1959 r. przyczyniła się do zaniku dużej części roślinności, co przyczyniło się ostatecznie do wymarcia gatunku mimo prowadzonej w późniejszych latach (1998-2003) akcji eradykacji kóz{{r|iucnredlist}}.
 
Ostatni znany przedstawiciel gatunku został odłowiony w 1972 r. i był przetrzymywany w centrum hodowli, gdzie został nazwany ''samotny[[Samotny Jurek''George]], gdyż odmawiał współżycia z żółwicami innych gatunków. Z tego powodu pracownicy centrum nazywali go jednym z najbardziej upartych zwierząt na świecie, a ''Księga rekordów Guinnessa'' określiła go jako najbardziej samotne zwierzę na Ziemi{{r|gw20190423}}. Ostatni żółw ''Chelonoidis abingdonii'' zdechł 24 czerwca 2012 r. Pomimo intensywnych wysiłków nie odnaleziono więcej osobników, w związku z czym w 1996 r. uznano gatunek za wymarły na wolności. W 2008 r. przeprowadzono ostatnią akcję poszukiwawczą{{r|iucnredlist}}.
 
== Przypisy ==