Rondo Kaponiera: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 70. XIX wieku w związku z modernizacją sieci kolejowej [[Twierdza Poznań|Twierdzy Poznań]] przeniesiono dworzec kolejowy w Poznaniu z [[Jeżyce|Jeżyc]], z dzisiejszej ul. Zwierzynieckiej w [[Poznań Główny|obecne miejsce]]. Wraz z tą zmianą tory kolejowe położono na najbliższym przedpolu zachodniej części rdzenia poligonalnego twierdzy. Wymusiło to też zorganizowanie skrzyżowania torów kolejowych z ciągiem komunikacyjnym wychodzącym z [[Brama Berlińska w Poznaniu|Bramy Berlińskiej]]. Zbudowano wówczas [[wiadukt]] nad torami, [[rampa (budownictwo)|rampę]] w kierunku południowym do nowego dworca (dziś ul. Dworcowa) zaś w zachodnim [[przyczółek|przyczółku]] wiaduktu powstała [[Kaponiera Kolejowa]] (oddana do użytku w 1872 roku) mająca bronić torów. Dała ona wówczas nazwę całemu wiaduktowi. W 1914<ref name=Gasior>Antoni Gąsiorowski, ''Nazwy poznańskich ulic. Przemiany i trwanie: wieki XIV-XX'', w: ''[[Kronika Miasta Poznania]]'', nr 3-4/1984, s.32, ISSN 0137-3552</ref> zmieniono ją na most Zamkowy (''Schlossbrücke'' – zmianę postulował prezydent policji poznańskiej, który po wypowiedzeniu przez Niemcy [[I wojna światowa|wojny]] Francji, uznał nazwę francuskiego pochodzenia za niestosowną<ref name=Gasior/>), a obecnie [[Most Uniwersytecki w Poznaniu|Most Uniwersytecki]].

Kolejna znacząca przebudowa miała miejsce w latach 1968-19731968–1973. W miejscu Kaponiery Kolejowej zbudowano rondo z przejściem podziemnym, które otrzymało imię [[Mikołaj Kopernik|Mikołaja Kopernika]] w 500. rocznicę jego urodzin. Prace rozpoczęto 1 kwietnia 1968 i prowadzono etapami, przy czym przez cały czas czynne były zelektryfikowane linie kolejowe biegnące pod Mostem Uniwersyteckim. Podczas przebudowy skrzyżowania konieczne było wyburzenie części starych przyczółków po stronie kolejowego 'toru szczecińskiego' i w konstrukcji tzw. 'dziury toruńskiej'. W tym zakresie prace saperskie wykonywał pododdział Wojska Polskiego. Przez 2 miesiące (1 sierpnia 1971-30 września 1971) wyburzono 3000 m³ starej konstrukcji, wywieziono 2500 ton gruzu. Przy okazji budowy ronda w [[Ulica Franklina Roosevelta w Poznaniu|ulicy Roosevelta]] ułożono dodatkowy trzeci tor tramwajowy dla pojazdów zjeżdżających z ronda i skręcających w [[Ulica Bukowska w Poznaniu|ulicę Bukowską (ówcześnie Świerczewskiego)]]. Rondo oficjalnie oddano do użytku 19 maja 1973 roku, przekazaniem ostatniego etapu budowy – tunelu podziemnego.

Tunel posiadał wentylatornie i system ogrzewania elektrycznego, oraz możliwość podłączenia do ogólnomiejskiego systemu ciepłowniczego. Przy temperaturze zewnętrznej –18&nbsp;°C zakładano wewnętrzną temperaturę w tunelu +5&nbsp;°C.