Osławiona: Różnice pomiędzy wersjami

Film rozpoczyna się [[Ujęcie (film)|ujęciem]] grupy reporterówfotografów i fotografówreporterów stojących przed drzwiami Sądu Dystryktu Południowego stanu [[Floryda]] w [[Miami]]. Na sali odbywa się rozprawa Johna Hubermana (Fred Nurney), który zostaje uznany winnym [[Zdrada stanu|zdrady stanu]] i wyrokiem sądu skazany na dwadzieścia lat pozbawienia wolności. Po zakończeniu z sali sądowej wychodzi córka Hubermana, Alicia ([[Ingrid Bergman]]), którą otaczają dziennikarze, pytając o jej ojca. Dwaj mężczyźni stojący na korytarzu sądowym obserwują dziewczynę. Jeden z nich udaje się przed dom, w którym odbywa się przyjęcie. Alicia serwuje na nim drinki. Wśród gości jest tajemniczy mężczyzna, siedzący plecami do kamery. Obserwując nieznajomego, dziewczyna, po spożyciu alkoholu, prosi wszystkich aby już poszli. Następnie, będąc w stanie upojenia alkoholowego, siedzi przy stoliku z mężczyzną, zapraszając go na piknik. Obydwoje wychodzą z domu. Alicia prowadzi samochód. Wkrótce zatrzymuje ich policjant na motocyklu ([[Garry Owen (aktor)|Garry Owen]]). Współpasażer Alicii okazuje funkcjonariuszowi dokument tożsamości, po czym policjant salutuje mu, przeprasza i odjeżdża. Zdenerwowana Huberman podejrzewa, że mężczyzna, który przedstawia się jej jako Devlin ([[Cary Grant]]), jest policjantem. Po krótkiej szarpaninie ten [[Spoliczkowanie|uderza ją w twarz]] i siada za kierownicą samochodu. Następnego ranka Alicia budzi się w łóżku. Devlin oferuje jej pracę, polegającą na [[Przenikanie|infiltracji]] kilku niemieckich dygnitarzy, działających w [[Rio de Janeiro]] w Brazylii, którzy opłacali jej ojca. Dziewczyna początkowo odmawia, twierdząc, że nie interesuje jej [[patriotyzm]]. Devlin uświadamia Huberman, że dom, w którym mieszka był na podsłuchu przez ostatnie trzy miesiące. Puszcza nagranie, na którym Alicia odmawia współpracy z ojcem, ponieważ „kocha ten kraj”. Po pewnychszeregu wątpliwościach,wątpliwości dziewczyna ostatecznie zgadza się na udział w niebezpiecznym zadaniu{{odn|Sloan|1995|s=208–209}}.

Podczas lotu samolotem do Rio de Janeiro, Devlin rozmawia ze swoim szefem Paulem Prescottem ([[Louis Calhern]]), po czym informuje Huberman o śmierci jej ojca, który popełnił samobójstwo w celi więziennej celi, zażywszy truciznę. W następnej [[Scena (film)|scenie]] obydwoje siedzą w kawiarni, gdzie Alicia początkowo komplementuje swoją trzeźwość, lecz Devlin pozostaje oschły w stosunku do dziewczyny. Spacerując wzgórzem, dziewczyna drwi z mężczyzny, mówiąc, że boi się on miłości. Devlin chwyta ją w ramiona i całuje. Tymczasem kapitan Prescott odbywa w swoim burze naradę ze współpracownikami, zapewniając ich, że Alicia jest idealną osobą do wykonania zadania, a Devlin nie wie o prawdziwym charakterze misji. Mężczyzna przywozi Huberman do jej apartamentu. W pokoju dochodzi do kolejnego pocałunku, przerywanego rozmową o kolacji i telefonicznym połączeniem z hotelem w [[Paryż]]u. Alicia wyznaje Devlinowi, że ich znajomość jest „dziwnym rodzajem miłości”, ponieważ on jej nie kocha. Mężczyzna twierdzi, że „czyny mówią lepiej niż słowa”. Następnie zostaje wezwany do biura Prescotta. Gdy dowiaduje się o prawdziwym charakterze misji, zaniepokojony uważa, że Huberman nie podoła zadaniu. Jego przełożeni uświadamiają mu, że Alicia została wybrana dlatego, że zna Sebastiana Alexandra ([[Claude Rains]]), który kiedyś się w niej kochał. Gdy Devlin wraca do apartamentu, Alicia przygotowuje kurczaka na kolacje. Mężczyzna pyta ją o człowieka nazwiskiem Sebastian. Alicia przyznaje, że był on przyjacielem jej ojca. Zamyślony pozostawia jej wybór, oczekując jednak jasnej odpowiedzi. Rozgoryczona brakiem czułości, wiary i wsparcia, dziewczyna zgadzadecyduje się kontynuować misję{{odn|Sloan|1995|s=209}}.

Pierwsze przymiarki do zarysu filmufabuły pojawiły się w sierpniu 1944. Podczas lunchu między Alfredem Hitchcockiem i współpracowniczką [[Producent filmowy|producenta]] [[David O. Selznick|Davida O. Selznicka]] Margaret McDonell, reżyser miał przyznać, że chciałby zrealizować opowieść poświęconą [[Scam|wykorzystaniu czyjegoś zaufania do przestępstwa]]. W roli głównej Hitchcock widział Ingrid Bergman{{odn|Spoto|1983|s=297}}. Dwa dni po zakończeniu zdjęć do ''[[Urzeczona|Urzeczonej]]'' (1945), udał się do [[Londyn]]u, podejmując rozmowy z [[Sidney Bernstein|Sidneyem Bernsteinem]], dotyczące utworzenia studia [[Transatlantic Pictures]]<ref>{{odn|ref=nie|McGilligan|2005|s=457}}; {{odn|ref=nie|Ackroyd|2017|s=144}}.</ref>. Reżyser spędził w stolicy dziesięć tygodni, lecz rozmowy nie przyniosły żadnych istotnych uzgodnień przybliżających do finalizacji przedsięwzięcia{{odn|Ackroyd|2017|s=144–145}}. Przed powrotem do [[Hollywood]], Selznick zaproponował Hitchcockowi nowy projekt. Przebywając w Londynie, reżyser dowiedział się od asystenta producenta, że jest on gotów do pracy nad kolejnym filmem. Po komercyjnym sukcesie ''Urzeczonej'', Selznick rozpoczął przygotowania do [[Produkcja filmu|produkcji]]{{odn|Ackroyd|2017|s=145}}. Uważał, że dobrym punktem wyjścia będzie opublikowany w listopadzie 1921 na łamach „[[The Saturday Evening Post]]” dwuodcinkowy komiks ''The Song of the Dragon''{{odn|Truffaut|2005|s=153}} [[John Taintor Foote|Johna Taintora Foote’a]], w którym aktorka zostaje namówiona do tego, by uwieść domniemanego podwójnego agenta i odkryć jego tajemnicę{{#tag:ref|Donald Spoto uważał, że chociaż ''The Song of the Dragon'' był nominalnym punktem wyjścia, „który posłużył za inspirację, to ostateczną narracją był czysty Hitchcock”{{odn|Spoto|2001|s=195}}.|group="uwaga"}}{{odn|Ackroyd|2017|s=145}}{{odn|McGilligan|2005|s=458–459}}.