Wikipedia

Gieorgij Malenkow: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m infobox
m drobne merytoryczne
Linia 30:
 
== Życiorys ==
W 1919 wstąpił do [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], w rok później do [[RKP(b)|Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików)]]. W czasie służby wojskowej był [[Politruk|komisarzem politycznym (''politrukiem'')]]. Następnie studiował w [[Moskwa|Moskwie]]. Później był pracownikiem technicznym aparatu partyjnego, od 1927 sekretarzem technicznym Biura Politycznego KC WKP(b). WPo latachXVII 1934–1939zjeździe byłWKP(b) kierownikiemzostał ważnegozastępcą Wydziałukierownika Kierowniczychwydziału Organówkierowniczych Partyjnychorganów partyjnych KC WKP(b), do marca 1935 kierownikiem wydziału był [[Nikołaj Jeżow]]. W lutym 1936 Malenkow zastąpił Jeżowa na funkcji kierownika wydziału, aktywnie uczestnicząc w przygotowaniu i przeprowadzeniu [[Wielki terror (ZSRR)|''wielkiej czystki'']] – m.in. osobiście uczestniczył w przesłuchaniach aresztowanych działaczy partyjnych. Wydziałem kierował przez cały okres ''wielkiego terroru'' - do roku 1939.
 
Na XVIII zjeździe |WKP(b) w marcu 1939 Malenkow został sekretarzem KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]]. W czasie wojny wszedł w skład [[Państwowy Komitet Obrony ZSRR|Państwowego Komitetu Obrony]], był wysyłany często na krytyczne odcinki frontu; kierował też produkcją samolotów. Od 1944 wicepremier ZSRR, od 1946 członek Biura Politycznego KC WKP(b). Mimo przejściowej niełaski stał się drugą osobą w państwie. W 1949 organizował tzw. [[Sprawa leningradzka|sprawę leningradzką]], a następnie sprawę „Żydowskiego Komitetu Antyfaszystowskiego”<ref>Taubman 2003, s. 263–64.</ref>. W 1952 przewodniczył [[XIX Zjazd WKP(b)|XIX Zjazdowi WKP(b)]] i wygłosił na nim referat sprawozdawczy (zgodnie z jego konwencją, Stalin wyłącznie przysłuchiwał się obradom, składającym się głównie z pochwał jego osoby i polityki).
 
Po śmierci [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] w marcu 1953, Malenkow zastąpił go na stanowisku premiera ZSRR<ref>Tompson 1995, s. 114.</ref>. Przez kolejne kilka dni po 5 marca, tj. do czasu wyboru nowego kierownictwa, jako drugi po Stalinie w hierarchii partyjnej, pełnił też obowiązki generalnego sekretarza partii komunistycznej. Z funkcji sekretarza zrezygnował 14 marca po oskarżeniach o próbę zbytniej konsolidacji władzy<ref>Taubman 2003, s. 245.</ref>. Nie ulegało wątpliwości, że w nowej sytuacji politycznej, pełniąc również funkcję sekretarza [[Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego|KC KPZR]] (jednego z pięciu równoprawnych – przewodniczący im [[Nikita Chruszczow]] początkowo miał uprawnienia wyłącznie w zakresie koordynacji ich pracy), jest faktycznym przywódcą państwa, ale jego wpływy polityczne systematycznie malały na rzecz Chruszczowa, zwłaszcza po aresztowaniu i straceniu [[Ławrientij Beria|Ławrientija Berii]], do czego sam się przyczynił zawiązując sojusz z Chruszczowem<ref>Tompson 1995, s. 121.</ref>.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Gieorgij_Malenkow”