Sucha Beskidzka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 217.173.11.226) i przywrócono wersję 56729832 autorstwa 91.90.191.226 |
m →Zabór austriacki: lit. |
||
Linia 69:
W ostatnich latach panowania Wielopolskich rozbudowano i zmodernizowano hutę żelaza – tzw. „[[Huta żelaza w Suchej Beskidzkiej|Kuźnice Suskie]]”, znajdujące się w centrum osady. W 1843 r. dobra suskie wykupili od Wielopolskich Braniccy herbu Korczak. Lata 40. XIX wieku były dla mieszkańców Suchej jednym z najcięższych okresów w historii. Obfitowały bowiem w powodzie i epidemie, które stały się główną przyczyną klęsk i nieurodzajów.
Do około 1880 r. w Suchej działały [[Huta żelaza w Suchej Beskidzkiej|huty żelaza]]. W latach 80. XIX wieku, po uruchomieniu tzw. [[Galicyjska Kolej Transwersalna|kolei transwersalnej]], wiodącej z [[Żywiec|Żywca]] przez [[Nowy Sącz]] do [[Husiatyn]]
Ostatnie ćwierćwiecze XIX wieku można nazwać okresem ożywienia gospodarczego. Rozbudowano suski browar, a w 1883 r. otwarto linię kolejową Sucha – Żywiec, a rok później linię Kraków – Sucha – Nowy Sącz. Sucha stała się ważnym węzłem kolejowym, a kolej, poza rolnictwem, była jednym z głównych źródeł utrzymania mieszkańców. W 1886 r. powstał tartak, przy którym założono straż ogniową. Ukoronowaniem tego okresu było nadanie Suchej w 1896 r. [[Prawa miejskie|praw miejskich]]. W latach 1895–1907 wzniesiono nowy kościół, a w 1911 r. otwarto [[Bank Spółdzielczy w Suchej Beskidzkiej|Bank Spółdzielczy]].
| |||