Krystyna Budnicka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 25:
Do utworzenia [[Getto warszawskie|getta warszawskiego]] (1940) mieszkała przy placu Muranowskim 10, a po wyłączeniu z getta północnej pierzei placu w marcu 1942 zamieszkała wraz z rodziną przy [[Ulica Miła w Warszawie|ul. Miłej]]<ref name="MPW"/>.
 
W czasie [[Wielka Akcja|pierwszej wielkiej akcji likwidacyjnej]] w getcie latem 1942 do [[Obóz zagłady w Treblince|obozu zagłady w Treblince]] zostało deportowanych dwóch jej braci wraz z rodzinami<ref name="MPW"/>. W czasie [[Powstanie w getcie warszawskim|powstania w getcie]] i po jego upadku ukrywała się wraz z rodzicami i innymi krewnymi w bunkrze przy [[Ulica Ludwika Zamenhofa w Warszawie|ul. Zamenhofa]]<ref name="MPW"/>. Braci byli członkami [[Żydowska Organizacja Bojowa|Żydowskiej Organizacji Bojowej]] i wzięli udział w powstaniu<ref name="MPW"/>. Bunkier został wykryty przez Niemców dopiero we wrześniu 1943 i wtedy też kanałami ewakuowała się na stronę aryjską<ref name="bio">{{Cytuj stronę | url = http://dzieciholocaustu.org.pl/szab3.php?s=myionas_10.php | tytuł = ''Krystyna Budnicka'' | opublikowany = dzieciholocaustu.org.pl | język = pl | data dostępu = 2018-03-01}}</ref>, gdzie ukrywała się dzięki pomocy [[Rada Pomocy Żydom|Rady Pomocy Żydom „Żegota”]]<ref name="biobio"/> (w kanałach zostali jej rodzice i siostra)<ref name="MPW"/>. Ukrywała się przy [[Ulica Mokotowska w Warszawie|ul. Mokotowskiej]] 1<ref name="MPW"/>. Tam straciła brata Rafała, wydanego Niemcom przez syna dozorcy, który opiekował się zbiegami z getta<ref name="MPW"/>.
 
Do wybuchu [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] wraz ze swoją bratową Anną zmieniała miejsce ukrycia. Wybuch powstawania zastał je przy [[Ulica Dobra w Warszawie|ul. Dobrej]] pod opieką państwa Budnickich (których nazwisko przyjęła po wojnie)<ref name="MPW"/>. Po upadku [[Powiśle (Warszawa)|Powiśla]] [[Kalendarium powstania warszawskiego – 6 września|6 września 1944]] została wyprowadzona do obozu przejściowego w [[Kościół św. Stanisława Biskupa w Warszawie|kościele św. Stanisława]] na [[Wola (Warszawa)|Woli]], a stamtąd do [[Dulag 121 Pruszków|Dulagu 121 Pruszków]]<ref name="MPW"/>. W drodze do [[Pruszków|Pruszkowa]] dołączyła do grupy sierot z jednego z sierocińców prowadzonego przez [[szarytki|siostry szarytki]]<ref name="MPW"/>.
 
Po 1945 ukończyła studia na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]]. Od 1990 jest działaczką Stowarzyszenia Dzieci Holokaustu<ref name="biobio"/>. Z całej wielkiej rodziny wojnę przeżyła tylko ona i bratowa<ref name="MPW"/>.