Hiperpoprawność: Różnice pomiędzy wersjami

'''Hiperpoprawność''', in. '''hiperyzacja'''{{odn|Urbańczyk|1969|s=165–178}}, '''hiperkorekcja'''{{r|hiperkorekcja}}, '''przesada poprawnościowa'''{{r|:0}} – zjawisko polegające na zastępowaniuunikanie [[forma językowa|form]] zgodnych z [[norma językowa|normą językową]] formamina niestandardowymirzecz hiperyzmów, aleczyli postrzeganymiform przezpozbawionych mówiącegoaprobaty jakonormatywnej, bardziejale „[[poprawnośćpostrzeganych językowa|poprawne]]”przez lubmówiącego staranne, czyli tzw.jako hiperyzmamilepsze{{r|:0|Jan Miodek1987}}. Hiperkorekcja możepolega przybrać postaćna bezpośredniegobezpośrednim naśladowanianaśladowaniu systemowości w tworzeniu [[forma językowa|form wyrazowych]], niewłaściwego jej stosowania{{odn|Mistrík|1993|s=183}}{{r|:1}}. Do zjawiska tego dochodzi zwykle wskutek [[kontakty językowe|kontaktu]] dwóch [[odmiana językowa|odmian językowych]], np. [[dialekt niestandardowy|dialektu lokalnego]] i [[język standardowy|języka standardowego]], z których jedna uchodzi za bardziej „poprawną” i godną naśladowanią, a druga za gorszą{{r|:0}}.

Zjawisko hiperyzacji wynika z opacznej lub przesadnej próby zastosowania danej zasady [[preskryptywizm (językoznawstwo)|preskryptywnej]], niewłaściwie pojętej normy, która wbrew zamiarowi prowadzi do wygenerowania formy nienormatywnej. O hiperpoprawności nie można mówić, gdy użycie niestandardowej, pozornie przesadnej formy wynika z naturalnego poczucia językowego, np. gdy występuje ona w rodzimej odmianie języka danej osoby{{r|doi10.2307/452423-
s167-78}}.