Stany graniczne (wojna secesyjna): Różnice pomiędzy wersjami

W kontekście [[wojna secesyjna|wojny secesyjnej]] termin '''stany graniczne''' ([[Język angielski|ang.]] ''border states'') odnosi się do pięciu [[stany niewolnicze|niewolniczych stanów]]: [[Delaware]], [[Kentucky]], [[Maryland]]u, [[Missouri (stan)|Missouri]] i [[Wirginia Zachodnia|Wirginii Zachodniej]], które graniczyły z [[stany wolne|wolnymi stanami]] i należały do [[Stany Zjednoczone|Unii]]. Wszystkie poza Delaware graniczyły ze stanami, które wstąpiły do [[Skonfederowane Stany Ameryki|Konfederacji]]. W Kentucky i Missouri istniały obok siebie prounijne i prokonfederackie rządy. [[Wirginia Zachodnia]] powstała w roku 1863 z północno-zachodnich hrabstw Wirginii, które oderwały się od macierzystego stanu, nim ten jeszcze zgłosił akces do Konfederacji. Wprawdzie z każdego stanu niewolniczego (oprócz [[Karolina Południowa|Karoliny Południowej]]) po stronie Unii walczyły jakieś wojska<ref>[http://www.1stalabamacavalryusv.com/loyalist.asp Historia 1. Pułku Kawalerii z Alabamy (ang.)].</ref><ref>[http://www.worldhistoryblog.com/2007/05/pro-union-southerners.html World History Blog: prounijni Południowcy (ang.)].</ref>, najbardziej dramatycznie przedstawiała się sytuacja w stanach granicznych, gdzie częstokroć członkowie tej samej rodziny walczyli po przeciwnych stronach.

Po secesji stanów południowych nowo wybrany gubernator Missouri wezwał legislaturę do zwołania stanowej konwencji konstytucyjnej dla wypowiedzenia się za lub przeciw secesji. Konwencja ta opowiedziała się za pozostaniem stanu w Unii, ale odmówiła poparcia dla zdławienia rebelii stanów południowych przez Stany Zjednoczone. Prokonfederacki gubernator [[Claiborne Fox Jackson|Claiborne F. Jackson]] nie był zadowolony z wyniku głosowania. Zwołał milicję stanową na doroczne ćwiczenia pod [[Saint Louis|St. Louis]]. Jackson miał plany odnośnie arsenału w St. Louis i w tajemnicy utrzymywał kontakty z prezydentem CSA [[Jefferson Davis|Jeffersonem Davisem]]; jego zamiarem było uzbrojenie milicji z St. Louis w karabiny oraz działa z arsenału w [[Baton Rouge]]. Powiadomiony o tych zamiarach kpt [[Nathaniel Lyon]], komendant arsenału uderzył pierwszy, otoczył swymi żołnierzami obóz milicjantów i zmusił ich do poddania się. Gdy prowadził jeńców do arsenału przez centrum miasta, wybuchły krwawe zamieszki znane jako [[Camp Jackson Affair]].

Te wydarzenia przyczyniły się do wzrostu poparcia dla konfederatów. Prokonfederacka legislatura poparła w głosowaniu gubernatorski projekt powołania ''Gwardii Stanowej Missouri''. Gubernator Jackson mianował Sterlinga Price’a, który przewodniczył konwencji, [[Generał|generałem-majorem]] tej unowocześnionej i rozbudowanej milicji. Price i unijny dowódca dystryktu Harney doszli do porozumienia, co zmniejszyło napięcia na obszarze stanu na kilka tygodni. Gdy Harney został odwołany, a jego miejsce zajął Lyon, doszło do ponownego spotkania w St. Louis pomiędzy Lyonem, jego politycznym sprzymierzeńcem Francisem P. Blairem, Price'emPrice’em i Jacksonem. Negocjacje zakończyły się niczym; po kilku bezowocnych godzinach Lyon wypowiedział swe słynne słowa: ''to znaczy wojna!'' (ang. ''this means war!''). Price i Jackson natychmiast wyjechali z miasta.

Wkrótce potem ciało to – wobec napływu nowych wojsk Unii – musiało uchodzić do Arkansas. Wprawdzie oddziały regularnej armii konfederatów przeprowadziły kilka rajdów w głąb Missouri, walki na terenie stanu w ciągu następnych trzech lat sprowadzały się do działań partyzanckich. Gerylasami byli głównie partyzanci z Południa: [[William Quantrill]], [[Frank James]] i [[Jesse James (przestępca)|Jesse James]]. Taka taktyka, zapoczątkowana przez tzw. ''Missouri Partisan Rangers'', była dość powszechna na terenach konfederackich okupowanych przez wojska Unii. Powojenna przestępcza działalność braci Jamesów była postrzegana jako kontynuacja walki partyzanckiej.