Technologia wielkopłytowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodanie zmian na podstawie "Systemy Budownictwa Mieszkaniowego i Ogólnego" Arkady 1974
m drobne techniczne, WP:SK
Linia 36:
 
== Stosowane w Polsce systemy wielkiej płyty ==
 
Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w Polsce odnotowano wzrost liczby oddawanych mieszkań. Odbiło to się jednak na jakości realizowanych projektów. Po krótkim użytkowaniu budynków mieszkalnych, zauważyć można było fizyczne wady dotyczące m.in. przemarzania i przewiewania złączy pionowych i poziomych prefabrykatów wielkopłytowych. Efektem tego było powstawanie zawilgoceń i zagrzybień. W 1981 r. rząd wprowadził program, mający na celu likwidację wad budownictwa wielkopłytowego. Program skupiał się na zmniejszeniu energochłonności budynków. Realizowane były badania w naukowo-badawczych placówkach takich jak Wydział Budownictwa na Politechnice Śląskiej czy nieistniejącym już Instytucie Technologii i Organizacji Budownictwa.
 
Linia 86 ⟶ 85:
[[Plik:Retkinia240699.jpg|mały|Bloki z wielkiej płyty w systemie „Szczecińskim” na łódzkim osiedlu [[Retkinia]]]]
[[Plik:zlacza szczecin.jpg|mały|Schemat łączenia ścian w systemie „Szczecińskim”]]
Został oparty na importowanych z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] liniach technologicznych. Stosowane w nim rozwiązania zostały dostosowane do polskich warunków przez Biuro Projektowo-Badawcze Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” Szczecin i Biura Projektów Typowych i Studiów Budownictwa Miejskiego w Warszawie. W pierwszym okresie opracowano katalog, w którym umieszczono 140 elementów typowych. Z nich zaprojektowano przykładowe rozwiązania poszczególnych sekcji budynków 5- i 11-kondygnacyjnych w układach klatkowych, korytarzowych i punktowych. Na ich podstawie, w biurach projektów przygotowano rozwiązania osiedli mieszkaniowych i całych układów urbanistycznych. Elementy prefabrykowane produkowano w „Fabrykach Domów”. Pierwsze budynki w tym systemie zostały zbudowane w latach 1971-1972 w [[Szczecin]]ie (stąd nazwa systemu), choć już w 1969 roku zaczęto budować fabryki domów dla tego systemu w Bydgoszczy, Gdańsku, Łodzi i Warszawie. W Szczecinie systemem tym wybudowano osiedla: Słoneczne, Przyjaźni, [[Zawadzkiego-Klonowica|Zawadzkiego]]. W 1974 otwarto „Fabrykę Domów” w [[Suchy Las|Suchym Lesie]] k. Poznania (obecnie: ul. Szarych Szeregów w Poznaniu) i rozpoczęto produkcję elementów do budowy poznańskiego [[Osiedle im. Mikołaja Kopernika (Poznań)|Osiedla Kopernika]] w dzielnicy [[Grunwald (dzielnica Poznania 1954–1990)|Grunwald]], a następnie do osiedli dzielnicy [[Piątkowo (Poznań)|Piątkowo]], osiedla [[Żegrze|Stare Żegrze]], [[Osiedle Polan|Polan]], częściowo [[Osiedle Czecha|os. Czecha]] i mniejszych inwestycji (np. punktowce przy ul. Piątkowskiej, ul. Wilczak). W Łodzi system „Szczeciński” zastosowano przy budowie osiedli [[Retkinia]] oraz [[Radogoszcz (osiedle Łodzi)|Radogoszcz]] Wschód i Zachód. W Warszawie System Szczeciński stosowano na [[Ursynów|Ursynowie]]. W Bydgoszczy system wdrażał [[Bydgoski Kombinat Budowlany „Wschód”|Bydgoski Kombinat Budowlany "Wschód"]] i zrealizował budynki na [[Wyżyny (Bydgoszcz)|Wyżynach]] (pierwsze budynki w 1972 roku), część osiedli na [[Fordon (Bydgoszcz)|Fordonie]] (głównie: [[Przylesie (Bydgoszcz)|Os. Przylesie]], [[Osiedle Bohaterów|Bohaterów]], [[Akademickie (Bydgoszcz)|Akademickie]]), na [[Wzgórze Wolności|Wzgórzu Wolności]] i [[Szwederowo|Szwederowie]]. Wiele inwestycji realizowano również w mniejszych miejscowościach.<ref>{{Cytuj |autor = Bielobradek, Andrzej. Piliszek, Eugeniusz (budownictwo)., Red. |tytuł = Systemy budownictwa mieszkaniowego i ogólnego : W-70, Szczeciński, SBO, SBM-75, WUF-T, OWT-67, WWP |data = 1974 : |data dostępu = 2019-11-22 |wydawca = "Arkady" |oclc = 838974498 |url = http://worldcat.org/oclc/838974498}}</ref>.
 
Podstawowe jednostki oparto na siatce 480 × 480 cm i 480 × 240 cm, później dodano także elementy o wymiarach 480 x 155 cm i 240 x 155 cm. Zastosowano podstawowy rozstaw ścian nośnych – 480 cm, podstawą kształtowania rozwiązań był poprzeczny układ ścian. W „Fabrykach Domów” produkowano całkowicie wykończone elementy. Płyty stropowe, jednokierunkowo zbrojone miały gr. 14 cm, a płyty ścian wewnętrznych nośne - 15 cm, działowe - 5cm. Ściany zewnętrzne z keramzytobetonu miały dwie grubości: 40 cm – w przypadku ścian nośnych i 36 cm dla ścian osłonowych. Prefabrykacją, oprócz węzłów sanitarnych, klatek schodowych, szybów windowych itp. objęto także ściany piwnic.
Linia 120 ⟶ 119:
{{commonscat|Plattenbau}}
* [http://www.sztuka-architektury.pl/index.php?ID_PAGE=258 Krótka historia blokowisk]
 
{{Kontrola autorytatywna}}
 
[[Kategoria:Systemy konstrukcyjne]]