Jewhen Małaniuk: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1920]] roku, po niepowodzeniach w wywalczeniu ukraińskiej państwowości, udał się na emigrację i trafił do obozu dla internowanych w pobliżu [[Kalisz]]a. Wraz z kilkoma przyjaciółmi (m.in. J. Darahan, M. Czyrski, M. Hrywa) wydawał pismo „Wesełka”, na stronach którego pojawiły się jego pierwsze utwory. W [[1921]] przebywał w obozie internowanych w Piotrkowie Trybunalskim, wydawał pismo „Na chwylach żyttia”<ref>{{Cytuj książkę |autor = E. Wiszka |tytuł = Prasa emigracji ukraińskiej w Polsce 1920-1939 |miejsce = Toruń |data = 2011 |strony = 172 |isbn = 83-231-1299-1}}</ref>. W [[1923]] razem z Mychajłem Sełehijem oraz Mychajłem Osyką wydał niewielki tomik poezji „Ozymyna”. W późniejszym okresie przesiedlił się na teren [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]. W nowym kraju został absolwentem Wydziału Hydrotechnicznego [[Ukraińska Akademia Gospodarcza w Poděbradach|Ukraińskiej Akademii Gospodarczej]] w [[Podiebrady|Podiebradach]]. Małaniuk przeniósł się po jej ukończeniu do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie pracował jako inżynier. Brał tam również aktywny udział w życiu społeczno-politycznym. W wieku 33 lat poślubił Bogumiłę Sawicką.

 

 

W czerwcu [[1949]] poeta przeniósł się do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]. Na początku amerykańskiego etapu swojego życia pracował fizycznie, potem został zatrudniony w biurze inżynierskim w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]. W tym też mieście poeta zmarł [[16 lutego]] [[1968]]. Pochowany został na cmentarzu w South Bound Brook w New Jersey.