Pogrom lwowski (1918): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znacznik: Anulowanie edycji |
Kobyliński (dyskusja | edycje) Poprawienie informacji o meldunku w sprawie zatrzymanych z podaniem nazwiska dowódcy żandarmerii, oraz zreferowanie treści ulotki Mączyńskiego w oparciu o dostęp do oryginału. Wcześniejszy opis był niezgodny z jej treścią, jak również przypisami, które podał co stanowi ukryty wandalizm. |
||
Linia 13:
{{osobny artykuł|Bitwa o Lwów (1918–1919)}}
Według relacji świadków (m.in. dziennikarz [[Franciszek Salezy Krysiak]]) w czasie walk polsko-ukraińskich milicja żydowska informowała Ukraińców o działaniach sił polskich, a nawet ostrzeliwała walczących Polaków, być może nie mogąc odróżnić żołnierzy od pospolitych bandytów, tym bardziej że żołnierze używali wielu różnych typów umundurowania. Zwolnieni z więzień znajdowali się też w szeregach obrońców Lwowa, walcząc wcześniej z Ukraińcami. Według komendanta obrony Lwowa, kpt. [[Czesław Mączyński|Czesława Mączyńskiego]] meldunki i sprawozdania z walk, również ze strony ukraińskiej, donosiły, że Milicja Żydowska brała regularny udział w walkach przeciwko Polakom<ref>Czesław Mączyński, ''Boje lwowskie,'' t. II, Warszawa 1921, s. 5-42</ref>. Po wycofaniu się żołnierzy [[Ukraińska Armia Halicka|Ukraińskiej Armii Halickiej]] z tej części miasta, w dzielnicy żydowskiej nadal słychać było strzały, co Mączyński odebrał jako trwające walki z niedobitkami Ukraińskiej Armii Halickiej. 22 listopada, po pierwszych wieściach o rozruchach, gen. [[Bolesław Roja]] wydał rozkaz o wprowadzeniu stanu wyjątkowego i sądów doraźnych. Delegacja Żydów przekazała rozkaz Mączyńskiemu, jednakże dopiero 24 listopada został on ogłoszony i rozplakatowany<ref name=kozlowski>Maciej Kozłowski, ''Zapomniana wojna: walki o Lwów i Galicję Wschodnią 1918–1919'', Bydgoszcz: „Świadectwo”, 1999. {{ISBN|83-87531-06-5}}. s. 220, 221.</ref><ref name="lukomski">Grzegorz Łukomski, Czesław Partacz, Bogusław Polak, ''Wojna polsko-ukraińska 1918–1919''. Koszalin – Warszawa: „Adiutor”, 1994. {{ISBN|83-86123-00-1}}. s. 83–84.</ref>. Mączyński, będący działaczem silnej we Lwowie [[Narodowa Demokracja|endecji]], powoływał się później na opóźnienie drukarni, natomiast sam wydał w tym czasie odezwę „Do ludności żydowskiej miasta Lwowa”,
W ramach przeciwdziałania rabunkom na ulice Lwowa wyruszyły specjalne polskie patrole. Według
Równocześnie w okresie tym sąd polowy we Lwowie poszukiwał żydowskich milicjantów: Bernarda Apfelbauma, Joela Hutterea, Wiktora Tanza, Henryka Horowitza i Michała Steila, którzy zbiegli z lwowskich aresztów, a byli objęci śledztwami pod zarzutem strzelania do polskich żołnierzy w dniach obrony Lwowa.
|