Walery Łoziński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wsuwka (dyskusja | edycje)
→‎Twórczość: linki zewnętrzne
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m poprawa przekierowania
Linia 34:
 
== Życiorys ==
Pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej, syn Waleriana – poczmistrza i [[Mandatariusz (urząd)|mandatariusza]] oraz Julii z Lewickich. Był bratem [[Władysław Łoziński|Władysława]], późniejszego historyka i publicysty, a także kuzynem [[Karol Szajnocha|Karola Szajnochy]]. Rodzina przeprowadziła się do Smolnicy pod [[Sambor (miasto)|Samborem]], uczęszczał do [[I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Samborze|gimnazjum w Samborze]], gdzie powstały jego pierwsze wprawki literackie. Pierwszym młodzieńczym utworem literackim, który nie ukazał się drukiem była powieść ''Kamień w Spasie (Kamień nad Spasem)''<ref>Za życiorysem autora, [w:] {{cytuj książkę |autor = |tytuł = Pisma pomniejsze Walerego Łozińskiego. Z życiorysem autora |wydawca = Nakładem [[Karol Wild|Karola Wilda]] |miejsce = Lwów| rok = 1865| strony =483–484| isbn =| oclc= 33031019}}</ref><ref name="AL">Władysław Zawadzki ''Pamięci Walerego Łozińskiego'', [w:] {{cytuj książkę |autor = |tytuł = Album Lwowskie: Wydane przez Henryka Nowakowskiego |wydawca = drukarnia E. Winiarza| miejsce = Lwów| rok = 1862| strony =345–349| isbn =| oclc= 230753943}}</ref>. Za działalność patriotyczną został w [[1855]] r. wyrzucony ze szkoły z [[wilczy bilet|wilczym biletem]]. Wówczas zaopiekował się nim jego kuzyn, [[Karol Szajnocha]], który znalazł mu posadę w redakcji urzędowej „[[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazety Lwowskiej]]”. Później był redaktorem związanym z grupą „Dziennika Literackiego”. Współredagował czasopismo „[[Dzwonek: pismo dla ludu|Dzwonek]]”, pisał także do ''„Czytelni dla Młodzieży”''.
 
Do najbardziej znanych utworów Łozińskiego należą powieści: ''[[Zaklęty dwór]]'' (pierwsza część zaplanowanej trylogii – ukazała się jeszcze jej druga, mocno okrojona przez cenzurę część ''[[Dwie noce]]''), ''Szlachcic chodaczkowy'', ''Szaraczek i karmazyn'', ''Czarny Matwij''. Wszystkie powieści ukazywały się w odcinkach w gazetach lwowskich. Autor wykazał się w nich sporym talentem literackim, łącząc umiejętnie styl gawędy szlacheckiej z wątkami historycznymi, przygodowo-sensacyjnymi i romantycznymi. Poruszał w nich problematykę narodową, sięgając do krwawych wydarzeń z okresu [[rzeź galicyjska|rzezi galicyjskiej]] [[1846]] r. i [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]] w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]]. Z tego powodu jego utwory były poddawane ostrej cenzurze zaborcy. Łoziński nie pozostawał dłużny: w swej publicystyce na tyle, na ile mógł, atakował austriackie porządki i stojących na ich straży urzędników.