Dmitrij Riabyszew: Różnice pomiędzy wersjami

|odznaczenia = {{order|OL (ZSRR)}} {{order|OL (ZSRR)}} {{order|OL (ZSRR)}} {{order|ORP}} {{order|OCzSz}} {{order|OCzSz}} {{order|OCzSz}} {{order|OCzSz}} {{order|OCzSz}} {{order|SU-OBC|1}} {{order|SU-OSU|2}} {{order|SU-OKU|2}} {{order|OCzG}} {{order|SU-MZNWWO}} {{order|SU-MOSt}} {{order|SU-MWW}} {{order|SU-M20RKKA}} {{order|SU-MWSZZSRR}}

W listopadzie 1935 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i został komenderowany do Inspekcji Kawalerii Armii Czerwonej, od maja 1936 do września 1937 był dowódcą i komisarzem 13 Dońskiej Terytorialnej Dywizji Kozackiej, od września 1937 do czerwca 1941 dowódcą 1 Korpusu Kawalerii Kijowskiego Okręgu Wojskowego, w czerwcu 1940 otrzymał stopień generała porucznika. W lipcu 1941 został dowódcą nowo utworzonej [[38 Armia (ZSRR)|38 Armii]], od sierpnia do listopada 1941 dowodził Frontem Południowym, od listopada 1941 do marca 1942 dowodził 57 Armią Rezerwową, w styczniu 1942 na jej czele brał udział w [[operacja barwienkowsko-łozowska|operacji barwienkowsko-łozowskiej]], od marca do 3 lipca 1942 dowodził 28 Armią [[Front Południowo-Zachodni (radziecki)|Frontu Południowo-Zachodniego]] i skierowany do dyspozycji [[Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa|Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa]], później ukończył kursy przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. W maju 1943 dowodził 3 Armią Rezerwową, od maja 1943 do stycznia 1944 był zastępcą dowódcy 3 Armii Gwardii Frontu Południowo-Zachodniego/[[4 Front Ukraiński|4 Frontu Ukraińskiego]], uczestniczył w operacji zaczepnej w DonasieDonbasie, w październiku 1943 tymczasowo dowodził 3 Armią Rezerwową, która brała wówczas udział w działaniach bojowych mających na celu przełamanie obrony przeciwnika na [[Zaporoże (kraina)|Zaporożu]], w styczniu 1944 został (do marca 1944) dowódcą 34 Korpusu Piechoty Gwardii, który uczestniczył w nikopolsko-krzyworoskiej operacji zaczepnej i wyzwoleniu [[Nikopol (Ukraina)|Nikopola]]. W lutym 1944 tymczasowo dowodził 3 Gwardyjską Armią Rezerwy Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa. Od marca do czerwca 1944 dowodził 3 Korpusem Piechoty Gwardii w składzie [[5 Armia Uderzeniowa|5 Armii Uderzeniowej]] [[3 Front Ukraiński|3 Frontu Ukraińskiego]], 6 czerwca 1944 został przedstawicielem Stawki przy [[65 Armia (ZSRR)|65 Armii]] [[3 Front Białoruski|3 Froncie Białoruskim]], brał udział w [[operacja bobrujska|operacji bobrujskiej]], od lipca 1944 dowodził 114 Korpusem Piechoty w składzie 70 Armii [[1 Front Białoruski|1 Frontu Białoruskiego]], uczestniczył w [[Operacja brzesko-lubelska|operacji lubelsko-brzeskiej]]. W listopadzie 1944 wraz z korpusem został przeniesiony do [[2 Front Białoruski|2 Frontu Białoruskiego]], brał udział w [[operacja wschodniopruska (1945)|operacji wschodniopruskiej]], [[operacja pomorska|pomorskiej]] i [[operacja berlińska|berlińskiej]], w lipcu 1945 został dowódcą 116 Korpusu Piechoty w [[Grupa Wojsk Radzieckich w Niemczech|Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech]], od lutego do września 1946 dowodził 14 Korpusem Piechoty Gwardii Charkowskiego Okręgu Terytorialnego, od września 1946 do stycznia 1947 był zastępcą dowódcy wojsk Wschodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego, a od stycznia 1947 do września 1950 pomocnikiem dowódcy wojsk tego okręgu, następnie został zwolniony ze służby z powodu choroby.