Orzeł z gór: Różnice pomiędzy wersjami

Opracowano na podstawie materiału źródłowego{{odn|McGilligan|2005|s=942}}{{odn|Sloan|1995|s=49}}<ref>{{odn|ref=nie|Spoto|2000|s=608}}; {{odn|ref=nie|Truffaut|2005|s=333}}.</ref>:

Do głównej roli żeńskiej zostałazaangażowano zaangażowanaAmerykankę Amerykanka NitaNitę Naldi, uchodzącauchodzącą za jedną z największych [[Gwiazda filmowa|gwiazd]] [[Film niemy|kina niemego]]{{odn|Brookhouse|2002|s=63–64}}, którą określano następczynią „egzotycznego [[Femme fatale|wampa]]” [[Theda Bara|Thedy Bary]]{{r|g}}{{odn|Truffaut|2005|s=42}}. W większości filmografii Hitchcocka błędnie wymieniano jej udział w poprzednim filmie reżysera – ''Ogród rozkoszy''{{#tag:ref|W jednym z wywiadów reżyser przyznał, że rolę tubylczej dziewczyny zagrała kelnerka z hotelu w [[Alassio]], zatrudniona w charakterze zastępczyni, ponieważ niemiecka aktorka nie mogła wejść do wody ze względu na miesiączkę{{odn|McGilligan|2005|s=941–942}}{{odn|Truffaut|2005|s=38–39}}.|group="uwaga"}}{{odn|Yacowar|2010|s=18}}{{odn|McGilligan|2005|s=941–942}}{{odn|Spoto|2000|s=105}}. NaldiMiędzynarodowy znanarozgłos była między innymi zzyskała kreacjikreacją Doñy Sol w [[Dramat romantyczny|dramacie romantycznym]] ''[[Krew na piasku (film 1922)|Krew na piasku]]'' (1922, reż. [[Fred Niblo]]), zu główną roląboku [[Rudolph Valentino|Rudolpha Valentino]]{{odn|McGilligan|2005|s=96}}{{odn|Spoto|2000|s=106}}. Jej wybór miał zapewnić filmowi odpowiednią dystrybucję w Stanach Zjednoczonych{{odn|Yacowar|2010|s=18}}. Jak wspominał po latach Hitchcock: „Podróżowała z ojcem, który wyglądał jak [[Douglas Haig|Earl Haig]]. Jej obcasy Louis SIV zaklinowały się na platformie. Pies na smyczy był długi i lśnił od szczotkowania. Pokojówka podążała za nią. To przypominało królewskość, której Niemcy nie widziały od pięciu lat. Ale myślałem o zwykłej Miss Kentucky w bawełnianej sukni bawełnianej i fartuchu. Musiałem stworzyć silną kobietę ze środkowo-zachodnich gór, która zamiast szminki posługiwała się pistoletem”{{r|a}}. Aktorka niechętnie zgadzała się na rezygnację z wysokich obcasów, długich paznokci, makijażu i uczesania. W opinii reżysera „Nita walczyła jak lwica, by zachować wygląd, który przyczynił się do jej sławy”{{odn|McGilligan|2005|s=97}}. Wraz z [[Alma Reville|Almą Reville]] udała się do lokalnych sklepów, gdzie zakupiono fartuchy – bawełniane, a nie jedwabne – i zwykłe sukienki zamiast satynowych{{odn|McGilligan|2005|s=97}}. Za tydzień pracy Naldi otrzymywała wynagrodzenie w wysokości od 600 do 900 dolarów{{odn|Brookhouse|2002|s=64}}.

Realizacja filmu była problematyczna, głównie z uwagi na panujące złe warunki pogodowe{{odn|Ackroyd|2017|s=42}} i obfite opady śniegu, które znacząco utrudniały prace na [[Plan filmowy|planie]]. W trakcie nagrywania Hitchcock doznał ataku mdłości{{odn|Spoto|2000|s=109}} i [[Choroba wysokościowa|choroby wysokościowej]]{{odn|Ackroyd|2017|s=42}}, wskutek czego, według [[Donald Spoto|Donalda Spoto]], musiał wrócić z Obergurgl w [[Alpy Ötztalskie|Alpach Ötztalskich]]{{#tag:ref|Według biografa Hitchcocka od dzieciństwa męczyły wymioty, których przyczyną – jak twierdził reżyser – była [[klaustrofobia]] społeczna i zamiłowanie do łakomstwa{{odn|Spoto|2000|s=109}}.|group="uwaga"}}{{odn|Spoto|2000|s=109}}. Gdy ekipa przebywała w Obergurgl, miasteczko w ciągu jednej nocy zostało zasypane przez śnieg. Wtedy też ekipa przeniosła się do gminy [[Umhausen]]. Kiedy wszystko było przygotowane do nagrywania, śnieg ponownie pokrzyżował plany nagraniowe. Po czterech dniach oczekiwania na polepszenie warunków pogodowych, Hitchcock wynajął czterech ludzi z miejscowej straży pożarnej, którzy za pomocą sikawek podjęli się zadania usunięcia zalegającego śniegu{{r|a}}{{odn|McGilligan|2005|s=97}}{{r|b}}. W trakcie prac porządkowych ucierpiał jeden z dachów pobliskiego domu, który uległ zawaleniu. Lokalny burmistrz zażądał odszkodowania w wysokości jednego szylinga, lecz Hitchcock wręczył poszkodowanej kobiecie dwa szylingi na pokrycie prac remontowych{{r|b}}.

Według współczesnych źródeł cała ekipa filmowa miała nieprzyjemne relacje z lokalnymi mieszkańcami; Hitchcock przyznawał później, że jego dolegliwości zdrowotne powodowane były wrażliwością na gardłowe dźwięki dialektu tyrolskiego (choć reżyser mówił po niemiecku, nie rozumiał lokalnego języka){{r|b}}. Zdaniem Ackroyda Hitchcock w wyniku frustracji miał krzyczeć w stronę gór: „Niechbym nareszcie mógł się zwrócić do kogoś po angielsku!”{{#tag:ref|Według źródeł wszelkie niedogodności na planie rekompensowała butelka [[Cointreau]], kilka butelek whisky i cytryn, z których przygotowywano ulubioną lemoniadę Hitchcocka{{r|b}}.|group="uwaga"}}{{odn|Ackroyd|2017|s=42}}. Praca wśród ludzi nie mówiących ojczystym językiem reżysera uniemożliwiała mu realizowanie w pełni tego, co zamierzał i, jak uważał Spoto, ograniczała swobodę działania{{odn|Spoto|2000|s=109}}.

Z uwagi na problemy ze scenariuszem, który ciągle był zmieniany, i inne opóźnienia, [[okres zdjęciowy]] zakończył się w styczniu 1926, a nie jak pierwotnie zakładano, w [[Boże Narodzenie|święta]] 1925{{odn|McGilligan|2005|s=97}}. Po zakończeniu [[Produkcja filmu|produkcji]], reżyserHitchcock wraz z ekipą powrócił statkiem rejsowym do Londynu{{odn|Ackroyd|2017|s=43}}, gdzie pracowano nad montażem filmu{{#tag:ref|Według Ackroyda rejs powrotny miał miejsce w okresie [[Wigilia Bożego Narodzenia|wigilii]], a pogoda była sztormowa. Hitchcock na statku oświadczył się Almie Reville{{odn|Ackroyd|2017|s=43}}, która przyznawała: „Byłam zbyt [[Choroba lokomocyjna|chora]], żeby podnieść głowę z poduszki, ale nie na tyle, żebym nie mogła przytaknąć”{{odn|McGilligan|2005|s=98}}.|group="uwaga"}}. HitchcockReżyser wyrażał zadowolenie z gry aktorskiej Naldi, która w jego opinii była „wspaniała”{{odn|McGilligan|2005|s=98}}.

Premierowy pokaz ''Orła z gór'' miał miejsce w [[Berlin]]ie w maju 1926{{r|i}}. Projekcja filmu dla kierownictwa studia i prasy odbyła się w październiku tego samego roku{{odn|Strauss|2004|s=26}}, lecz z uwagi na liczne krytyczne opinie, został on odłożony na półkę{{r|f}}. 7 stycznia 1927 wyświetlany był w Passage Bioscoop w [[Amsterdam]]ie w ramach Niemieckiego Festiwalu Filmowego{{r|j}}. Z uwagi na niskie przychody w [[Box office|box offisie]], decyzją [[C.M. Woolf]]a, ''[[Ogród rozkoszy (film 1925)|Ogród rozkoszy]]'' (1925) i ''Orła z gór'' wycofano z kin{{odn|Spoto|2000|s=115–116}}. Premiera filmu w Wielkiej Brytanii odbyła się 23 maja 1927{{odn|Strauss|2004|s=26}}, po sukcesie komercyjnym ''[[Lokator (film 1927)|Lokatora]]'' (1927){{odn|Spoto|2000|s=120}}{{r|c}}. Pojawiają się rozbieżności dotyczące długości trwania filmu''Orła z gór''. Na seansach w Londynie [[Taśma filmowa|taśma]] mierzyła 7,503 stopy, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych 5,302 stopy{{r|i}}.

Film Hitchcocka, dystrybuowany przez Woolf & Freedman Film Service, zebrał ogólnie mieszane recenzje ze strony [[Krytyka filmowa|krytyków]], co nie przełożyło się na sukces kasowy i komercyjny{{r|f}}. Zdaniem Ackroyda film rozczarowywał{{odn|Ackroyd|2017|s=42}}. Ukazywał takie motywy, jak [[molestowanie]], bezprawne uwięzienie i zepsucie moralne{{r|p}}. Według Leonarda J. Leffa film „nie wywarł dobrego wrażenia ani na dystrybutorze, ani na opinii publicznej”{{r|h}}. Joseph Garncarz, wykładowca na wydziale kultury mediów i teatru [[Uniwersytet Koloński|Uniwersytetu Kolońskiego]], podsumował przyjęcie filmu w Niemczech: „Filmy Hitchcocka były niepopularne wśród niemieckiej publiczności, ponieważ były «zbyt angielskie» w swej mentalności i obsadzie. Jednak większość niemieckich krytyków wysoko ceniła produkcje Hitchcocka, ponieważ uważali je za artystycznie interesujące i stylistycznie zainspirowane [[Kinematografia niemiecka|niemiecką tradycją filmową]]. Wszystkim niemieckim krytykom bardzo nie podobało się użycie napisów, które wyraźnie nie pasowały do aspiracji niemieckiego kina artystycznego”{{odn|Brookhouse|2002|s=73}}. Podobnie jak inne wczesne produkcje reżysera, film krytykowany był między innymi za brak realizmu{{odn|Yacowar|2010|s=19}}. Hitchcock uważał ''Orła z gór'' za zwykły melodramat, który należałoby skazać na zapomnienie. W rozmowie z zaprzyjaźnionym francuskim reżyserem [[François Truffaut]] przyznał, że film był „okropny” i „bardzo zły”{{odn|Truffaut|2005|s=42}}{{odn|McGilligan|2005|s=98}}. Wyraził także zadowolenie z powodu niezachowania się żadnych kopii{{r|e}}. Był przekonany, że po rozczarowującym przyjęciu ''[[Ogród rozkoszy (film 1925)|Ogrodu rozkoszy]]'' (1925) i ''Orła z gór'', jego kariera reżyserska wkrótce się skończy{{r|d}}.