Wikipedia

Bombardowanie Scarborough, Hartlepool i Whitby: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}}
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna
Linia 50:
== Kontrakcja brytyjska ==
[[Plik:LionSP 001672.jpg|thumb|250px|„Lion”, flagowy okręt admirała Beatty'ego]]
Już 14 grudnia [[Admiralicja brytyjska]] dysponowała informacjami o planowanyplanowanych ruchach niemieckich okrętów i przygotowywanej operacji. Zawdzięczała to złamaniu niemieckich szyfrów przez [[kryptologia|kryptologów]] z [[Room 40]], komórki [[British Department of Naval Intelligence|Departamentu Wywiadu Marynarki Wojennej]]<ref name=Gozdawa80/>. Jednakże brytyjski nasłuch radiowy nie przechwycił jakiejkolwiek informacji o wyjściu w morze całości sił Hochseeflotte i lordowie Admiralicji byli przekonani, że mają do czynienia jedynie z rajdem zespołu kontradmirała Hippera<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Halpern|imię=Paul G.|tytuł=A Naval History of World War I|strony=40-41}}</ref>. W tej sytuacji dowodzący Grand Fleet admirał [[John Jellicoe]] wydał rozkaz o wysłaniu na morze 1. Eskadry Krążowników Liniowych (''1st Battlecruiser Squadron'') wiceadmirała [[David Beatty|Davida Beatty'ego]] w składzie: [[HMS Lion (1912)|„Lion”]] (okręt flagowy), [[HMS Queen Mary|„Queen Mary”]], [[HMS Tiger (1914)|„Tiger”]] i [[HMS New Zealand (1912)|„New Zealand”]] oraz 2. Eskadry Pancerników (ang.: ''2nd Battle Squadron'') wiceadmirała [[George Warrender|George'a Warrendera]] w składzie sześciu nowoczesnych [[drednot]]ów: [[HMS King George V (1912)|„King George V”]] (okręt flagowy), [[HMS Ajax (1913)|„Ajax”]], [[HMS Centurion (1913)|„Centurion”]], [[HMS Orion (1912)|„Orion”]], [[HMS Monarch (1912)|„Monarch”]] i [[HMS Conqueror (1912)|„Conqueror”]]. Ich osłonę stanowiła 2. Eskadra Krążowników Lekkich komodora [[William Goodenough|Williama Goodenougha]] i dwa dywizjony niszczycieli. Ponadto w morze wyszły zespoły [[Harwich Force]] komodora [[Reginald Tyrwhitt|Reginalda Tyrwhitta]] i okręty podwodne komodora Rogera Keyesa, które miały zająć stanowiska w okolicy [[Terschelling]]u oraz 3. Eskadra Krążowników kontradmirała [[William Christopher Pakenham|Williama Pakenhama]] z [[Rosyth]]. Według planu miały one spotkać się w rejonie Dogger Bank aby przeciąć drogę powracającym do baz niemieckim okrętom<ref>{{cytuj książkę|autor=Daniel Allen Butler|tytuł=Distant Victory|strony=114}}</ref><ref name=Wragg79>{{cytuj książkę|nazwisko=Wragg|imię=David|tytuł=Royal Navy Handbook 1914-1918|strony=79}}</ref>.
 
16 grudnia o godzinie 5.15 rano jeden z brytyjskich niszczycieli, [[HMS Lynx (1913)|„Lynx”]], nawiązał kontakt wzrokowy z płynącym w eskorcie sił głównych Hochseeflotte niszczycielem [[V 155]]<ref name=Wragg79/>. Wkrótce dołączyły do niego dwa dalsze niszczyciele: [[V 158]] i [[V 160]] oraz krążownik lekki [[SMS Hamburg|„Hamburg”]]<ref name=Gozdawa81>{{cytuj książkę|nazwisko=Gozdawa-Gołębiowski|imię=Jan|nazwisko2=Wywerka Prekurat|imię2=Tadeusz|tytuł=Pierwsza wojna światowa na morzu|strony=81}}</ref>. Doprowadziło to w efekcie do starcia sił lekkich, w którym od ognia niemieckich dział ucierpiały poza „Lynxem” także [[HMS Ambuscade (1913)|„Ambuscade”]] i [[HMS Hardy (1913)|„Hardy”]]. Ten ostatni zdołał jednak przeprowadzić nieskuteczny atak torpedowy na krążownik „Hamburg”<ref name=Strachan428-429>{{cytuj książkę|nazwisko=Strachan|imię=Hew|tytuł=The First World War. Volume I: To Arms|strony=428-429}}</ref>, trafiony również kilkoma pociskami wystrzelonymi przez brytyjskich artylerzystów. W tym samym czasie wiceadmirał Warrender poprowadził swoje sześć pancerników do ataku, będąc przekonany, że ma do czynienia jedynie z lekkimi jednostkami przeciwnika<ref name=Gozdawa81/>. Na szczęście dla jego eskadry, która nie miała szans w przypadku spotkania z dwudziestoma dwoma pancernikami Hochseeflotte<ref>{{cytuj książkę|autor=Robert K. Massie|tytuł=Castles of Steel|strony=337-338}}</ref>, admirał Ingenohl sądząc, że za śmiało atakującymi niszczycielami stoi cała potęga Grand Fleet, zdecydował się o 5.42<ref name=Strachan428-429/> zawrócić swe okręty na kotwicowiska<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Tucker|imię=Spencer C.|tytuł=The Great War 1914-18|strony=54-55}}</ref>.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Bombardowanie_Scarborough,_Hartlepool_i_Whitby”