Mikołaj Trąba: Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = [[1358]]

|data śmierci = [[2 grudnia]] [[1422]]

|2. funkcja - okres = [[1417]]-[[1422]]

'''Mikołaj Trąba''' herbu [[Trąby (herb szlachecki)|Trąby]] (ur. ok. [[1358]] w [[Sandomierz]]u, zm. [[2 grudnia]] [[1422]] w Lubicy na [[Spisz]]u<ref name="Trąba">{{cytuj stronę| url = http://www.archidiecezja.pl/historia_archidiecezji/poczet_arcybiskupow/mikolaj_traba.html| tytuł = Mikołaj Trąba| data dostępu = 2015-11-13| autor = | opublikowany = www.archidiecezja.pl| praca = | data = | język =}}</ref>) – [[Biskupi gnieźnieńscy|arcybiskup gnieźnieński]] w latach [[1412]]-[[1422]], notariusz królewski od 1390 roku, [[podkanclerzy koronny]] 1403–1412, arcybiskup lwowski w latach [[1410]]-1412, kanonik kapituły w Kruszwicy przed 1412 rokiem, kanonik kapituły w Kaliszu w [[1410]] roku, kanonik gnieźnieński w [[1405]] roku, kanonik krakowski w [[1400]] roku, kanonik sandomierski w [[1399]] roku, kanonik w Głuszynie w 1399 roku, kanonik kapituły Św. Floriana w [[1403]] roku<ref>Jacek Wiesiołowski, Episkopat polski w XV w. jako grupa społeczna, w: Społeczeństwo Polski średniowiecznej, t. 4, Warszawa 1990, s. 264-265.</ref>, pierwszy [[prymas]] Polski od 1417.

Doradca [[Władysław II Jagiełło|Władysława II Jagiełły]], zwolennik aktywnej polityki antykrzyżackiej. Był świadkiem [[pokój w Raciążku|pokoju w Raciążku]] w [[1404]] roku<ref>Codex diplomaticvs Regni Poloniae et Magni Dvcatvs Litvaniae in qvo pacta, foedera, tractatvs pacis ... nvnc primvm ex archivis pvblicis ervta ac in lvcem protracta ... T. IV in qvo totivs Prvssiae res continentvr, wydał Maciej Dogiel, Wilno 1764, s. 78.</ref>. Jako podkanclerz stał na czele kancelarii królewskiej Jagiełły. Kancelaria ta wydała, datowany w Opatowie na dzień 10 sierpnia 1409 roku, jeden z memoriałów, który przypominał o zasługach Jagiełły w dziele chrystianizacji Litwy i wzywał wszystkich adresatów do nieudzielania pomocy Zakonowi przeciw chrześcijańskiej Polsce, kontynuującej ten proces. O Krzyżakach zaś orędzie głosiło:

''To tylko jedno ich życzenie aby mogli cudze kraje jakimkolwiek bądź sposobem posiadać. Nie ma wątpliwości, że kiedyś, jeżeli ich Bóg Opatrzny nie ukróci, wszystkie państwa i królestwa pod ich przemocą uklękną. Bezkarność ich nie dopuszcza, aby wola szła za rozumem, ale wymaga przeciwnie, iżby rozum podlegał woli. I ten jest wszystek ich cel i żądanie, swoje w ręku dzierżyć, a cudze zabierać albo nań godzić. Zawsze chcieliby z dobra drugich korzystać, a swego nikomu nie użyczyć; do nabywania rzeczy cudzych nie używają środków prawnych i godziwych, ale gwałtów, zaborów wreszcie takich, nigdy nie poddając się dobrowolnie powrócić nie chcą ani słuchają czyichkolwiek praw czy wyroków. A im kto więcej z miłości i cierpliwości, przed nimi się upokarza, tym oni dumniej pogardzając tą pokorą z szyderstwem go depcą.''<ref>[http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=22382 ''Lites ac res geste inter Polonos Ordinemque Cruciferorum''] tom 2, Poznań 1892, dok. nr XLIX, s. 436 - 439. Przekład polski w: [https://books.googleusercontent.com/books/content?req=AKW5Qacq3JiHiOkvR9HXCWEHURoA25ZDkrggIpxGuFKwT6CazF8lOeMT2hBq0B7ahRazSUfmAFQz5SdxWZa371Yc72iPMx_MKFeSMyL3t-svjlJzv3JT6xUUQ7JOY_WwIAiDbXqQLJ7TekFHvHfxRZxmrTA-rqSTfV7KZxKRSI0fbrQdJKePcb7K_3YsotP_MUNqmiQuVACVkOfBQ1dbKd5gXoP4RwQEaqkPiSnXHAYQCI6HEN3UtmlpR6yYqUtPUNi2Hl3bHrzu ''Jana Długosza kanonika krakowskiego dzieła wszystkie'', Tom 4], red. [[Aleksander Narcyz Przezdziecki]], 1868, s. 549 - 552.</ref>.

{{SORTUJ:Trąba, Mikołaj}}