Sennacheryb był synem [[Sargon II|Sargona II]], który był królemkróla Asyrii (w latach 722-705 p.n.e.) i królemkróla Babilonii (w latach 710-705 p.n.e.)<ref name=Frahm1113 />. Same inskrypcje Sennacheryba nie wymieniają wprawdzie imienia jego ojca, ale znany jest tekst z czasów panowania Sargona II, w którym Sennacheryb nazywany jest „najstarszym królewskim synem Sargona” (''mār šarri rabû ša Šarru-kin'')<ref name=Frahm1113 />. Dodatkowo w tekście znanym pod nazwą ''Grzechu Sargona'', napisanym w imieniu Sennacheryba, ale skomponowanym najprawdopodobniej już po jego śmierci, król ten ogłasza: „[Chcę zbadać] za pomocą wróżb z wnętrzności zwierząt grzech Sargona, mego ojca (''ḫi-ṭu šá'' <sup>m</sup>LUGAL-GIN AD-''ia'')”<ref name=Frahm1113 /><ref>{{cytuj stronę | url = http://oracc.museum.upenn.edu/saao/saa03/tei/P336604.xml| tytuł = SAA 03 033: The Sin of Sargon| data dostępu = 2019-11-26| autor = | opublikowany = oracc.museum.upenn.edu| praca = | data = | język =en}} (linijka 10)</ref>. Zarówno od Sargona II, jak i Sennacheryba, wywodzą swoje pochodzenie ich następcy: [[Asarhaddon]], [[Szamasz-szuma-ukin|Szamasz-szumu-ukin]], [[Aszurbanipal]] i [[Sin-szarra-iszkun|Sin-szarru-iszkun]]<ref name=Frahm1113 />. W swych listach do Sargona II, napisanych jeszcze w czasie, gdy był następcą tronu, Sennacheryb, zgodnie z oficjalną formułą używaną w listach do władcy, nazywa siebie nie „synem”, ale „sługą” króla<ref name=Frahm1113 />.
