Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez JanzMajdowa) i przywrócono wersję 56918426 autorstwa Loraine |
||
Linia 1:
[[Plik:Seal of the Army of the Guardians of the Islamic Revolution.svg|thumb|200px]]
'''
Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej został utworzony w maju 1979. Odegrał kluczową rolę po stronie Iranu w [[wojna iracko-irańska|wojnie iracko-irańskiej]]. W kolejnych latach wspierał, zgodnie z irańską polityką zagraniczną, formacje zbrojne poza granicami kraju, w tym m.in. [[Palestyński Islamski Dżihad]] i [[Hamas]] w [[Palestyna|Palestynie]], [[Hezbollah]] w [[Liban]]ie (tworzony przez przedstawicieli Korpusu). Oficerowie Korpusu i tworzone przez nich milicje szyickie biorą udział w [[wojna domowa w Syrii|wojnie domowej w Syrii]], walcząc po stronie wojsk wiernych prezydentowi kraju [[Baszszar al-Asad|Baszszarowi al-Asadowi]], jak również biorą udział w wojnie z [[Państwo Islamskie|Państwem Islamskim]] w Iraku.
Linia 32:
=== Siły Ghods ===
[[Plik:Sardar Qasem Soleimani-01.jpg|thumb|Gen. [[Ghasem Solejmani]]]]
Specjalną jednostką w strukturze Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej są [[siły Ghods]]<ref>E. Abrahamian, ''Historia...'', s. 226.</ref> (także tłumaczone jako brygada al-Kuds<ref name="cień" /><ref>M. Weiss, H. Hassan, ISIS. Wewnątrz armii terroru, Burda Książki, Warszawa 2015, s. 365.</ref>, dywizja al-Kuds<ref>Coville T., ''Najnowsza...'', s. 204.</ref>, Święte Oddziały<ref name="and364" />). Jednostka, niezależnie od przywództwa Korpusu, odpowiada bezpośrednio przed Najwyższym Przywódcą<ref name="and360" />. Liczy prawdopodobnie ok. 15 tys. żołnierzy<ref name="and364" />, zaś jej dowódcą od 1998
Zadaniem sił Ghods jest prowadzenie operacji poza granicami Iranu. Według amerykańskiego Departamentu Stanu prowadzi ona działania na rzecz realizowania interesów strategicznych Iranu w sferach wojskowej, politycznej i gospodarczej poprzez gromadzenie danych wywiadowczych, prowadzenie nieoficjalnych działań dyplomatycznych, przekazywanie wsparcia proirańskim organizacjom muzułmańskim, wspieranie wybranych organizacji zbrojnych, także terrorystycznych (poprzez dostarczanie pieniędzy i broni oraz szkolenie członków)<ref name="ot12">E. Ottolenghi, ''The Pasdaran'', s. 12–13.</ref>.
|