Wersja z 00:19, 15 sty 2020 edytuj Lesław Zimny (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3161 edycji drobne techniczne ← poprzednia edycja		Wersja z 08:39, 16 sty 2020 edytuj anuluj edycję Lesław Zimny (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3161 edycji źródła/przypisy następna edycja →
Linia 2: [[Plik:Studzieniec2.jpg\|thumb\|[[Kościół św. Wawrzyńca w Studzieńcu]] z kamienia polnego i rudy darniowej]] [[Plik:Arkadia wall with hermes01.jpg\|thumb\|Ruda darniowa wykorzystana w budowie muru]] '''Ruda darniowa, rudawiec''' – wytrącenia uwodnionych tlenków żelaza, które wraz z domieszką koloidalnej [[krzemionka\|krzemionki]], frakcji ilastej czy fosforanów spajają okruchy mineralne i szczątki organiczne tworząc w [[profil glebowy\|profilu glebowym]] różnej wielkości czarnobrunatne bryły lub trudne do przebicia warstwy. Rudy darniowe tworzą się w obniżeniach terenu. Połączone jest to z wahaniami zwierciadła [[woda gruntowa\|wody gruntowej]], zasobnej w rozpuszczalne związki żelaza. Rudawiec może znacząco utrudniać rozwój systemu korzeniowego roślin i głęboką uprawę gleby{{r\|Bade-g}}. Ze względu na eksploatację jako złoże oraz na [[melioracja\|melioracje]] (wyorywanie lub rozrywanie w celu likwidacji bariery dla wody oraz korzeni drzew i roślin uprawnych) warstwy rudawca współcześnie rzadko są ciągłe, a duże konkrecje mogą być rozproszone w profilu aż do powierzchni gleby{{r\|Syst}}. Jako ruda żelaza wykorzystywana była do wytopu tego metalu od czasów prehistorycznych do XX w. (w Polsce do 1964 r.), głównie w [[Dymarka\|piecach dymarkowych]]{{r\|WiŻ\|ency}}. Złoża rudy darniowej mają zdolność do odnawiania się w ciągu kilku lat. Linia 14: == Przypisy == {{Przypisy\| 2.<ref name="Bade-g">Renata Bednarek: Konkrecje. W: Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, [[Zbigniew Prusinkiewicz]]: ''Badania ekologiczno-gleboznawcze''. 2005. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 81. ISBN 83-01-14216-2}}</ref>.▼ <ref name="ency">{{cytuj\|url=https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/darniowa-ruda;3890713.html\|tytuł=darniowa ruda\|opublikowany=Encyklopedia PWN\|data dostępu=2020-01-08}}</ref>▼ 1.<ref name="Syst">''Systematyka gleb Polski''. 2019. Wyd. 6. Wrocław-Warszawa. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Instytut Nauk o Glebie i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Polskie Towarzystwo Gleboznawcze, Komisja Genezy, Klasyfikacji i Kartografii Gleb, s. 48-49. ISBN 978-83-7717-322-0}}</ref>.▼ ▲<ref name="ency">{{cytuj\|url=https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/darniowa-ruda;3890713.html\|tytuł=darniowa ruda\|opublikowany=''Encyklopedia PWN''\|data dostępu=2020-01-08}}</ref> <ref name="WiŻ">{{cytuj\|url=http://archiwum.wiz.pl/2001/01050500.asp\|tytuł=Żelazne łąki\|data dostępu=2020-01-08\|autor=Mirosław Rutkowski\|czasopismo=Wiedza i Życie\|wolumin=5/2001}}</ref> }} ~~== Bibliografia ==~~ ▲1. ''Systematyka gleb Polski''. 2019. Wyd. 6. Wrocław-Warszawa. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Instytut Nauk o Glebie i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Polskie Towarzystwo Gleboznawcze, Komisja Genezy, Klasyfikacji i Kartografii Gleb, s. 48-49. ISBN 978-83-7717-322-0. ▲2. Renata Bednarek: Konkrecje. W: Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, [[Zbigniew Prusinkiewicz]]: ''Badania ekologiczno-gleboznawcze''. 2005. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 81. ISBN 83-01-14216-2. ==Zobacz też==

Ruda darniowa: Różnice pomiędzy wersjami