Życie na [[Ukraina|Ukrainie]] nie było spokojne w tych czasach. Do głosu doszłydoszli bandy[[Banderowcy|nacjonaliści ukraińskieukraińscy]], którektórzy dokonywałydokonywali tzw.ludobójczych czystek etnicznych{{odn|Kielar-Czapla|2012|s=38}}. Polskie wioski znalazły się w niebezpieczeństwie. 6 grudnia 1943 żołnierze [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA)]] zbliżali się ku Okopom{{r|A}}. Parafianie radzili swojemu [[proboszcz]]owi, aby udał się do lasu, by przeczekać, a tym samym ratować swoje życie{{odn|Kielar-Czapla|2012|s=38–39}}. Nie chciał on jednak opuścić swojego kościoła, chroniąc przede wszystkim [[Hostia|Najświętszy Sakrament]] w [[tabernakulum]]{{odn|Kielar-Czapla|2012|s=39}}. O godz. 22:00 tegoż dnia żołnierze pojmali go sprzed ołtarza kościoła zabijając na jego oczach 18-letnią dziewczynę Weronikę Kozińską i 90-letnią staruszkę Łucję Skurzyńską{{r|A}}, które chciały go ochronić, a następnie wyprowadzono go w kierunku Karpiłówki, gdzie go [[Tortura|torturowano]]{{odn|Kielar-Czapla|2012|s=39}}. Według relacji osób, na temat okoliczności jego męczeństwa powstało kilka wersji{{r|G}}.
Bronisław Janik, który był sprzedawcą w miejscowym sklepie i nauczycielem dla dorosłych w Borowych Budkach w swojej książce pt. „Niezwykły świadek wiary na Wołyniu 1939-1943 Ks. Ludwik Wrodarczyk” tak opisał jego męczeństwo{{r|A}}:
