'''Jerzy Kulczycki''' (ur. [[5 września]] [[1895]] w [[Warszawa|Warszawie]]{{odn|Polak (red.)|1991|s=83}}<ref group=uwaga>W biogramach legionistów zamieszczonych na stronie internetowej Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku podano informację, iż Jerzy Kulczycki urodził się w Krakowie lub we Lwowie.</ref>, zm. [[22 października]] [[1919]] w Witerży) – [[podporucznik]] [[Piechota II RP|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].
== Życiorys ==
Syn [[Ludwik Kulczycki|Ludwika]] - wybitnego socjologa, społecznika oraz polityka (1866-1941) i Natalii z domu Smosarskiej (1871-1952)<ref name="FSK">{{Cytuj pismo | autor = Franciszek Sas Kędzierski | tytuł = Kulczyccy herbu Sas | czasopismo = Pobudka | wolumin = 20 | strony = 7 | data = 15 października 1938 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/9804}}</ref><ref name="MJP">{{cytuj stronę|url= https://zolnierze-niepodleglosci.pl/%C5%BCo%C5%82nierz/202829/ |tytuł=Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jerzy Kulczycki|opublikowany=[[Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku]]|data dostępu=2020-01-19}}</ref><ref name="UMW">{{Cytuj stronę | url = https://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=42166 | tytuł = Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne. Cmentarz Stare Powązki. Kulczyccy | opublikowany = um.warszawa.pl | data dostępu = 2017-10-06}}</ref>. Ukończył gimnazjum we [[Lwów|Lwowie]], a następnie rozpoczął studia prawnicze na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Lwowskim]]<ref name="MJP"/>.
Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wstąpiłprzerwał do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]]studia<ref name="FSK"/><ref name="MJP"/>. SłużyłW dniu 8 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich, a następnie służył w [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionach Polskich]], w których przydzielony został jako podoficer prowiantowy do 3 kompanii V batalionu [[1 Pułk Piechoty (LP)| 1 pułku piechoty]]. Od połowy grudnia 1914 roku był już żołnierzem [[5 Pułk Piechoty (LP)|5 pułku piechoty Legionów Polskich]], wchodzącego w składzieskład [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady]]. Zwolniony ze służby pod koniec listopada 1914 r., przebywał przez trzy miesiące na urlopie, po czym pod koniec lutego 1915 roku powrócił do Legionów. Awansowany kolejno do stopnia starszego szeregowego (19 maja 1915) i [[kapral]]a (6 sierpnia 1915). Został ranny w dniu 28 lipca 1916 roku, ale pozostał w szeregach. Pod koniec kwietnia 1917 roku pełnił służbę w 10 kompanii III batalionu [[5 Pułk Piechoty (LP)|5 pułku piechoty LP]]. <ref name="FSK"/><ref name="MJP"/>. W połowie 1916 został ranny w [[Bitwa pod Kostiuchnówką|bitwie pod Kostiuchnówką]]<ref name="FSK"/>. Po wyleczeniu nadał walczył<ref name="FSK"/>. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany do stopnia [[podporucznik]]a<ref name="FSK"/>. Od początku 1919 brał udział w [[Bitwa o Lwów (1918–1919)|obronie Lwowa]] w trakcie [[Wojna polsko-ukraińska|wojny polsko-ukraińskiej]]<ref name="FSK"/>. 26 stycznia 1919 został dwukrotnie ranny, zaś po rekonwalescencji od 10 marca ponownie przebywał na froncie<ref name="FSK"/>. Następnie uczestniczył w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w szeregach [[36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej|36 pułku piechoty]]<ref name="FSK"/>. Dowodził 5 kompanią szturmową w II batalionu <ref name="FSK"/><ref name="UMW"/>. W tej funkcji we wrześniu 1919 w walkach między jeziorami Długiem i [[Szo (jezioro)|Szo]] dokonał odebrania nieprzyjacielowi utraconych wcześniej pozycji{{odn|Pomarański|1930|s=27, 32}}. Jako ''chluba II batalionu 36 Pułku Piechoty'' 21 października 1919 poległ od wybuchu granatu ręcznego we wsi Witerża pod [[Połock]]iem u ujścia rzeki [[Uszacz (rzeka)|Uszacz]] do [[Dźwina|Dźwiny]]{{odn|Pomarański|1930|s=32}}<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920 | wydawca = [[Wojskowe Biuro Historyczne]] | miejsce = Warszawa | data = 1934 | strony = 449 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/263227}}</ref><ref name="FSK"/>.
14 lutego 1920 Naczelny Wódz ''w uznaniu nadzwyczajnych zasług, położonych na polu bitew, okupionych bohaterską śmiercią'' mianował go pośmiertnie [[Kapitan (ranga)|kapitanem]]{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 6 z 21 lutego 1920 roku, s. 106}}<ref name="FSK"/>.
