Kolejnym wydarzeniem zagrażającym pozycji i interesom Zjednoczonego Królestwa i pochłaniającym uwagę Churchilla była wojna niepodległościowa na [[Malaje|Malajach]], którą zorganizowała Malajska Armia Narodowo-WyzwoleńcząWyzwoleńcza (''Malayan Races Liberation Army'', MRLA)<ref>Andaya, Barbara Watson; Leonard Y. Andaya (2001). ''A History of Malaysia''. Palgrave. s. 271.</ref>. Churchill ponownie zastosował strategię łączenia działań militarnych z próbami budowania sojuszu z przeciwnikami MRLA. Była to tzw. kampania zdobywania „serc i umysłów”, jednocześnie stosowano brutalne metody walki z rebeliantami – wojska brytyjskie użyły broni chemicznej ([[kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy]] i [[kwas 2,4,5-trichlorofenoksyoctowy]])<ref>Bruce Cumings (1998). ''The Global Politics of Pesticides: Forging Consensus from Conflicting Interests''. Earthscan. s. 61.</ref> oraz jak wykazano, dokonywało masakr cywilnych mieszkańców, egzekucji na jeńcach oraz stosowało tortury i okaleczanie partyzantów czy osób podejrzanych o sprzyjanie im<ref>Fujio Hara (grudzień 2002). ''Malaysian Chinese & China: Conversion in Identity Consciousness, 1945–1957''. University of Hawaii Press. s. 61–65.</ref><ref>[http://www.bbc.co.uk/news/world-19473258 „Malaysian lose fight for 1948 ‘massacre’ inquiry”. ''BBC News''.]</ref>. Dla Brytyjczyków Malaje były szczególnie ważne, gdyż po ogłoszeniu niepodległości przez Indie, Birmę i [[Singapur]], były one jedyną brytyjską kolonią w tym regionie. W okresie największego natężenia walk stacjonowało tam 35 000 brytyjskich żołnierzy. Polityka Churchilla zaczęła odnosić sukcesy i ruch oporu stopniowo tracił poparcie ludności. Ostatecznie walki wygasły w 1960, jednak Brytyjczykom nie udało się utrzymać Malajów. Wybory 1955 przyniosły spory sukces zwolennikom niepodległości. W 1957 proklamowali oni niepodległość [[Malezja|Malezji]].
W kwietniu 1955 z powodu pogarszającego się stanu zdrowia Churchill zrezygnował z funkcji premiera i lidera Partii Konserwatywnej oraz wycofał się z czynnego życia politycznego. Oba stanowiska przejął dotychczasowy minister spraw zagranicznych, [[Anthony Eden]].
