Marian Morawski (1881–1940): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
→‎top: korekta
Linia 42:
'''Marian Morawski, [[Jezuici|SJ]]''' ('''Marian Józef Wojciech Morawski'''; ur. [[15 października]] [[1881]] w [[Budapeszt|Budapeszcie]], zm. [[8 września]] [[1940]] w KL [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]]) – polski duchowny katolicki, [[jezuici|jezuita]], [[Doktor (stopień naukowy)|doktor]] [[filozofia chrześcijańska|filozofii chrześcijańskiej]], znawca problematyki ekumenizmu, wykładowca [[Teologia dogmatyczna|dogmatyki szczegółowej]], [[Sługa Boży]] [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]].
 
Syn Józefa Morawskiego (1853-1892 lub 1900) i [[Węgry|Węgierki]], Emilii Stuhlik (1861-1941). Spokrewniony z ks. [[Marian Ignacy Morawski|Marianem Morawskim]] (1845-1901 – bratem ojca, również jezuitą, redaktorem naczelnym „[[Przegląd Powszechny|Przeglądu Powszechnego]]”, autorem „Wieczorów nad Lemanem”). Uczył się w gimnazjum Św. Mateusza we [[Wrocław]]iu, następnie w [[Poznań|Poznaniu]]. Maturę zdał w [[Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów w Chyrowie|Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów]] w [[Bąkowice (Ukraina)|Bąkowicach]] k. [[Chyrów|Chyrowa]]. Podjął studia z zakresu filozofii, sanskrytu i języków orientalnych we Wrocławiu. Od 1903 kontynuował studia w [[Kraków|Krakowie]] na Wydziale Filozoficznym [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], a w latach 1905-19061905–1906 na [[Uniwersytet Karola w Pradze|Uniwersytecie w Pradze]]. W 1906 powrócił do Krakowa i wstąpił do [[seminarium duchowne]]go. Po ukończeniu studiów teologicznych na UJ 3 lipca 1910 przyjął [[sakrament święceń]] kapłańskich. Wyjechał następnie do [[Rzym]]u w celu kontynuacji studiów teologicznych na [[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim]] (doktorat z zakresu filozofii chrześcijańskiej uzyskał 30 lipca 1912 r.). Po powrocie do Polski otrzymał w 1913 nominację na prefekta [[Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej|krakowskiego Seminarium Diecezjalnego]] i zastępcę katechety w Państwowym Seminarium Nauczycielskim (pracował tu od września 1913 do stycznia 1915). W czerwcu 1915 uzyskał doktorat z teologii na UJ i podjął pracę w Szkole Realnej w Krakowie.
 
W 1917 wstąpił do [[nowicjat]]u jezuickiego w [[Stara Wieś (województwo podkarpackie)|Starej Wsi]], lecz wkrótce potem został skierowany (jako obywatel pruski) do jednostki sanitarnej wojska pruskiego (sprawował opiekę duchowną nad jeńcami francuskimi, włoskimi i rosyjskimi pracującymi w kopalniach Górnego Śląska). Po klęsce wojskowej Niemiec powrócił do Rzymu i studiował tam filozofię (1919-1920).
 
Od 1920 prowadził wykłady z teologii dogmatyki szczegółowej (rok szkolny 1920/1921) a także z teologii dogmatycznej biblijnej i języka hebrajskiego na studium krakowskiego seminarium duchownego. Od 1926 w [[Lublin]]ie, gdzie był profesorem dogmatyki szczegółowej w Instytucie Teologicznym „Bobolanum”. Od 1930 do 1932 wykładał też dogmatykę szczegółową na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] jako zastępca profesora, a w latach 1932-19341932–1934 jako profesor nadzwyczajny.
 
Od 1934 do 1939 zastępca profesora w katedrze dogmatyki szczegółowej Wydziału Teologicznego UJ, objął wykłady po prof. [[Maciej Sieniatycki|Macieju Sieniatyckim]].