Jacques Ploncard d’Assac: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Renaud (dyskusja | edycje)
kat.
m →‎Życiorys: poprawa linków
Linia 2:
 
== Życiorys ==
W okresie międzywojennym był zwolennikiem [[Akcja Francuska|Action française]] i idei głoszonych przez [[Charles Maurras|Charlesa Maurrasa]]. W lipcu [[1933]] r. współzakładał nacjonalistyczną grupę polityczną pod nazwą Les Francistes (francyści), która 11 listopada tego roku przekształciła się w partię [[Parti Franciste]]. Wzorowała się ona na włoskich [[faszyzm|faszystach]]. W [[1936]] r. wstąpił do faszystowskiej [[Francuska Partia Ludowa|Francuskiej Partii Ludowej]] [[Jacques Doriot|Jacques’a Doriota]]. Jednakże pod koniec lat 30., zrażony socjalnym radykalizmem i totalizmem narodowych rewolucjonistów, zmienił poglądy na narodowo-konserwatywne i [[monarchizm|monarchistyczne]]. Brał udział w [[kampania francuska|wojnie francusko-niemieckiej]] [[1940]] r., uzyskując Croix de guerre. W okresie [[Francja Vichy|Francji Vichy]] [[1940]]-[[1944]] J. Ploncard d’Assac był wysokim urzędnikiem rządu. Popierał ideę ''[[RewolucjaRévolution Narodowanationale|rewolucji narodowej]]'' stworzoną przez marszałka [[Philippe Pétain|Philippe’a Pétaina]]. Zwalczał [[masoneria|masonerię]], publikując m.in. w pismach „Les Cahiers de la France nouvelle” i „Bulletin d'information anti-maçonnique”. Po zajęciu [[Francja|Francji]] przez wojska alianckie zbiegł do [[Portugalia|Portugalii]], gdzie stał się bliskim współpracownikiem i przyjacielem jej przywódcy [[António de Oliveira Salazar|Antónia de Oliveira Salazara]]. Był autorem jego biografii. Zainicjował i prowadził audycje po francusku w radiu portugalskim. Publikował artykuły w piśmie „La Voix de l'Occident”. W ojczyźnie został 3-krotnie zaocznie skazany na karę śmierci. Po tzw. [[rewolucja goździków|rewolucji goździków]] 25 kwietnia [[1974]] r., która obaliła A. de Oliveira Salazara, powrócił do Francji. Pisał artykuły do prawicowego pisma „Present”. Napisał ważną książkę „Doctrines du nationalisme”. Nawiązał kontakty z [[Front Narodowy|Frontem Narodowym]] [[Jean-Marie Le Pen]]a i [[katolicyzm|katolickimi]] [[konserwatyzm|konserwatystami]].
 
== Twórczość J. Ploncarda d’Assaca ==