Cyryl Pejczinowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowania związane z Macedonią Północną + dr. zmiany techniczne. |
Nie jest możliwe, aby działał w Macedonii Północnej, skoro zmarł ponad 150 lat temu. |
||
Linia 47:
Był synem chłopa Pejczina. Ukończył szkołę przy [[monaster Leszok|monasterze Leszok]], następnie uczył się w [[monaster Przeczystej Bogurodzicy w Kiczewie|monasterze Przeczystej Bogurodzicy w Kiczewie]]. Tam został [[postrzyżyny mnisze|postrzyżony na mnicha]], przyjmując [[imię zakonne]] Cyryl, a następnie przyjął święcenia kapłańskie. Zamierzał podjąć pracę duszpasterską w cerkwi w [[Tetowo|Tetowie]], jednak nie otrzymał na to zgody, toteż udał się do [[monaster Marka|monasteru Marka]]<ref name="ml">[http://www.cdnh.edu.mk/multimedija2006/Lesok/Lesok/indexkp1.html Кирил Пејчиновиќ(1771–1845)]</ref>.
Po dziesięciu latach życia w monasterze Marka hieromnich Cyryl został z niego wypędzony przez duchownych [[Grecy|greckich]]. Udał się wówczas na [[Athos]], a następnie w 1817<ref name="mak"/> powrócił do zniszczonego monasteru Leszok. Uzyskał zgodę władz [[Imperium Osmańskie|tureckich]] na jego odnowienie i został jego przełożonym z godnością [[igumen]]a. Kierowany przez niego klasztor stał się ważnym ośrodkiem kultury i oświaty w [[Macedonia Północna|Macedonii
Igumen Cyryl pisał opowiadania o charakterze moralizatorsko-religijnym, opisujące życie [[Macedonia (kraina historyczna)|macedońskiej]] wsi. Tworzył w miejscowym dialekcie; inspiracją dla niego była działalność [[Sofroniusz Wraczański|Sofroniusza]], [[metropolia wraczańska|metropolity wraczańskiego]]<ref name="sło"/>. Język, którym się posługiwał, nazywał „ludowym bułgarskim” lub po prostu „prostym”, dla odróżnienia od liturgicznego [[język cerkiewnosłowiański|cerkiewnosłowiańskiego]]. W 1816 w [[Budapeszt|Budapeszcie]] wydany został zbiór jego modlitw i opowiadań pt. ''Zwierciadło'' (oryg. ''Огледало'')<ref>Ch. Kostow, ''Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900–1996'', Peter Lang 2010, s. 58.</ref>. Cyryl jest również autorem żywota księcia [[Łazarz I Hrebeljanowić|Łazarza Hrebeljanovicia]], zbioru ''Utieszenije griesznym'' i krótkich wspomnień; sam również ułożył swoje wierszowane [[epitafium]]<ref name="mak">[http://makedonija.name/culture/kiril-pejcinovic Kiril Pejcinovic (1771–1845)]</ref>. Jego twórczość wpisywała się w pierwszą fazę odrodzenia kulturalnego Słowian macedońskich, które z uwagi na bliskość etniczną, językową i wspólną tradycję religijną było w tym okresie częścią [[bułgarskie odrodzenie narodowe|bułgarskiego odrodzenia narodowego]]<ref name="sło"/><ref group="uwaga">Zdecydowana odrębność ruchu macedońskiego zaistniała, według [[Irena Stawowy-Kawka|Ireny Stawowy-Kawki]], po powstaniu [[Egzarchat Bułgarski|Egzarchatu Bułgarskiego]] w 1872, odkąd działacze bułgarscy próbowali narzucić własną tożsamość i dominację słowiańskiej inteligencji macedońskiej. W rezultacie dotychczasowe wspólne działania (przeciwko dominacji tureckiej i próbom hellenizacji) ustąpiły miejsca rywalizacji. Por. I. Stawowy-Kawka: ''Historia Macedonii''. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 137. {{ISBN|83-04-04549-4}}.</ref>.
| |||