Janusz Stefanowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy |
|||
Linia 24:
W latach 1972–1982 był wiceprezesem Polskiego Klubu Publicystów Międzynarodowych przy [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich]], w latach 1976–1980 członkiem prezydium SDP. Publikował także w „[[Polityka (tygodnik)|Polityce]]”, „[[Życie Warszawy|Życiu Warszawy]]”, „[[Kultura (1963–1981)|Kulturze]]” i „Perspektywach”. Od stycznia 1976 był jednym z trzech wiceprzewodniczących zarządu Stowarzyszenia „Pax”, z tym, że jego wybór został przeforsowany przez władze PRL, wbrew stanowisku szeregowych członków „Pax”.
W 1980 uzyskał mandat posła na Sejm VIII kadencji w okręgu [[Białystok]]. Zasiadał w Komisjach: Nauki i Postępu Technicznego (później: Oświaty, Wychowania, Nauki i Postępu Technicznego), Spraw Zagranicznych, Do Spraw Samorządu Pracowniczego Przedsiębiorstw, Odpowiedzialności Konstytucyjnej oraz Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu Ustawy Konstytucyjnej o Przedłużeniu Kadencji. Jesienią 1980 utracił członkostwo w Prezydium Stowarzyszenia „Pax”, stracił też funkcji redaktora naczelnego „Słowa Powszechnego”. Od listopada 1981 był zastępcą redaktora naczelnego „Życia Warszawy”. Po ogłoszeniu [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|staniu wojennego]] wsparł nowe władze „Pax-u”, które poparły politykę [[Wojciech Jaruzelski|Wojciecha Jaruzelskiego]], w 1982 został dyrektorem i redaktorem naczelnym Instytutu Wydawniczego PAX oraz ponownie wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia „Pax”, w lipcu 1982 został członkiem warszawskiej rady [[Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego|Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego]], od maja 1983 był członkiem Rady Krajowej PRON<ref>„[[Trybuna Śląska|Trybuna Robotnicza]]”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.</ref>. Dzięki swojej publicystyce w pierwszej połowie lat 80. trafił na tzw. [[Lista Kisiela|Listę Kisiela]]<ref
W styczniu 1982 habilitował się na podstawie pracy ''Europa powojenna'' na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w październiku 1982 zrezygnował z pracy w „Życiu Warszawy” i od listopada 1982 był członkiem Komitetu nauk Politycznych PAN, od grudnia 1982 pracował jako docent w Centralnym Ośrodku Metodycznym Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Linia 30:
W 1984 mianowany [[ambasador]]em [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] w [[Paryż]]u, organizował m.in. wizytę [[Wojciech Jaruzelski|Wojciecha Jaruzelskiego]] u [[François Mitterrand]]a w grudniu 1985. Był jedynym wówczas bezpartyjnym ambasadorem PRL. Misję dyplomatyczną zakończył w 1988, od marca 1989 był pracownikiem Instytutu Nauk Politycznych PAN.
W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1989 roku|wyborach w 1989]] bez powodzenia ubiegał się o mandat posła w okręgu Toruń<ref>''Kandydaci PAX – który lepszy?'', „[[Ilustrowany Kurier Polski]]”, nr 140 (14 439), 16 czerwca 1989, s. 4.</ref>, do marca 1990 był wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia „Pax”. Następnie poświęcił się karierze naukowej, od 1990 pracował w nowo utworzonym [[Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk|Instytucie Studiów Politycznych PAN]], m.in. był kierownikiem Zakładu Europejskich Stosunków Politycznych tamże. 15 kwietnia 1998 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. W ISP PAN pracował do lipca 1998.
Odznaczony Złotym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]] (1964), Krzyżem Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (1974), [[Medal 30-lecia Polski Ludowej|Medalem 30-lecia Polski Ludowej]] i [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] II klasy (1979). Był laureatem [[Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka|Nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka]] (1961), Nagród [[Polski Instytut Spraw Międzynarodowych|PISM]] za książki ''Świat w trzydziestu odsłonach'' (1967) i ''Europa powojenna'' (1978).
| |||