Kształtowanie się granic II Rzeczypospolitej: Różnice pomiędzy wersjami

Zasadniczy los Polski zależał od sytuacji międzynarodowej oraz decyzji [[Ententa|zwycięskich mocarstw]]. Zgodnie popierały konieczność istnienia niepodległego państwa polskiego, tym bardziej że mogłoby ono stanowić barierę odgradzającą Europę Zachodnią od niebezpieczeństwa [[komunizm]]u. Kwestia granic natomiast stanowiła drugi plan i pozostawała bliżej nieokreślona. Pierwsze decyzje w sprawie przyszłego kształtu Polski zapadły podczas [[Traktat wersalski|konferencji pokojowej]] w 1919 r. w Wersalu pod Paryżem, gdzie zebrali się przywódcy 27 państw, które walczyły i zwyciężyły w wojnie, by ustalić zasady trwałego pokoju i określić losy państw pokonanych. Główną rolę na konferencji odgrywali przywódcy trzech państw, tzw. gruba trójka. Byli to premierzy: Francji [[Georges Clemenceau]] i Wielkiej Brytanii [[David Lloyd George|Lloyd George]] oraz prezydent Stanów Zjednoczonych [[Woodrow Wilson]]. 28 czerwca 1919 podpisano traktat pokojowy z vdnxfhghkjnkl/m,l.Niemcami, który jednocześnie ustalał polską granicę zachodnią. Niemcy utraciły na rzecz Polski prawie całą Wielkopolskę, która nie czekając na postanowienia traktatu sama wywalczyła swe wyzwolenie spod zaboru (zobacz [[powstanie wielkopolskie]]). Polsce przyznano też pas Pomorza wzdłuż Wisły jednak bez Gdańska, który otrzymał status [[Wolne Miasto Gdańsk|wolnego miasta]] i pozostawał pod zarządem [[Wysocy Przedstawiciele Ligi Narodów w Wolnym Mieście Gdańsku|Komisarza]] [[Liga Narodów|Ligi Narodów]]. Natomiast na Śląsku, Warmii i Mazurach miały odbyć się [[Plebiscyt terytorialny|plebiscyty]].

== Dawny zabór pgvghmbmmruskipruski ==