Zygmunt Augustyński: Różnice pomiędzy wersjami

Był najmłodszym dzieckiem [[Wojciech Augustyński|Wojciecha Augustyńskiego]] i Elżbiety z domu Pytka. Uczęszczał do [[I Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie|Gimnazjum im. Kazimierza Brodzińskiego]] w [[Tarnów|Tarnowie]], z którego w 1905 został wydalony wraz z grupą kolegów z powodu związków z ruchem „promienistych”. Dzięki pomocy starszych braci Zygmunt Augustyński przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]] i kontynuował naukę w [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|III Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego]], gdzie w 1908 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości. Jako niespełna siedemnastoletni gimnazjalista, z początkiem 1907 rozpoczął pracę w redakcji „[[Przyjaciel Ludu|Przyjaciela Ludu]]”, która mieściła się przy [[Ulica Szewska w Krakowie|ul. Szewskiej]] 11 w Krakowie. Właścicielem i redaktorem pisma, organu ówczesnego Polskiego Stronnictwa Ludowego był jeden z galicyjskich liderów ludowych – [[Jan Stapiński]]. Zygmunt Augustyński początkowo zajmował się przeglądaniem korespondencji i uczył się korekty, aby z czasem zyskać decydujący wpływ na dział „Odpowiedzi Redakcji”. W 1908 przeszedł do pracy w redakcji „Gazety Powszechnej”<ref>{{Cytuj |autor = Wąsowicz, Władysław. Red. |tytuł = Gazeta Powszechna. 1909 |data = 1909 |data dostępu = 2018-08-14 |url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/195456?language=en#structure |język = en}}</ref>, dziennika ludowego, gdzie był zatrudniony w charakterze sprawozdawcy miejskiego. Współpracował również z „[[Głos Narodu|Głosem Narodu]]”, pismem adresowanym głównie do sfer mieszczańskich. Jan Stapiński, który w 1907 zdobył mandat do austriackiej Rady Państwa, prawdopodobnie w 1909 zabrał Zygmunta Augustyńskiego do [[Wiedeń|Wiednia]], obsadzając go na stanowisku sekretarza posła i klubu poselskiego PSL. Fakt ten w zasadniczy sposób zaważył na dalszym życiu młodego dziennikarza. Zygmunt Augustyński przesyłał z Wiednia korespondencje do wydawanego w Krakowie od końca 1910 „[[Ilustrowany Kurier Codzienny (wydawnictwo)|Ilustrowanego Kuriera Codziennego]]” (IKC), informując o życiu parlamentarnym monarchii naddunajskiej. W tym czasie podjął studia prawnicze w [[Uniwersytet Wiedeński|Alma Mater Rudolphina Vindobonensis]], w toku których złożył egzamin prawniczy, tzw. historyczny. W 1912 wyjechał do [[Berlin]]a, gdzie kontynuował studia prawnicze na [[Uniwersytet Humboldtów w Berlinie|Uniwersytecie Fryderyka Wielkiego]], skąd także przesyłał korespondencje dla krakowskiego IKC-a. Podczas pobytu w tym mieście spotkał [[Wojciech Korfanty|Wojciecha Korfantego]], wybitnego przywódcę polskiej chadecji. W 1913 Augustyński wyjechał do [[Lwów|Lwowa]], w którymgdzie przebywał do wybuchu wojny, kontynuując studia prawnicze na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Lwowskim]]. W tym czasie pracował jako sprawozdawca „IKC” z [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Krajowego Galicji]], był również zatrudniony w „[[Mamelucy (Galicja)|Dzienniku Polskim]]”, piśmie codziennym wydawanym we Lwowie od końca lat 60. XIX w.

Po wybuchy [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Zygmunt Augustyński został zmobilizowany i powołany do 57. pułku piechoty austriackiej. Z powodów zdrowotnych (zwężenie aorty) został przydzielony do 1. pułku piechoty batalionu majora [[Tadeusz Furgalski|Tadeusza Furgalskiego „Wyrwy”]], wchodzącego w skład Legionów Polskich tworzonych w Galicji już w pierwszych tygodniach wojny. Pułkiem tym, należącym do Legionu Zachodniego, dowodził początkowo [[Józef Piłsudski]]. Następnie Zygmunt Augustyński został skierowany do Wojskowego Biura Prasowego z siedzibą w [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie Trybunalskim]], którym kierował Stanisław Kot, znajomy z ruchu „promienistych”. W tym mieścieTam poznał Eugenię Bartenbach, miłość swojego życia, z którą w lutym 1917 zawarł związek małżeński. W okresie od kwietnia do sierpnia 1916 brał udział w walkach toczonych przez pułk nad Styrem i Stochodem. Dokumentował życie pułku, będąc jego kronikarzem, ponadto przesyłał informacje na temat działalności legionowej dla krakowskiego „IKC”. Legionowe boje zakończył w stopniu sierżanta. Został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Pamiątkowym 6. pułku piechoty Legionów Polskich. Jako 23-letni człowiek, dysponujący jak na młody wiek imponującym warsztatem dziennikarskim postanowił osiąść w [[Warszawa|Warszawie]] i poświęcić się pracy redakcyjnej, która była jego pasją i powołaniem<ref>{{Cytuj |autor = Kazimierz Przybysz |rozdział = Rozdział I. W monarchii Franciszka Józefa. Wielka wojna |tytuł = Z gazetą przez życie. Zygmunt Augustyński 1890-1959. |data = 2019 |isbn = 978-83-7901-192-6 |wydanie = wydanie pierwsze |miejsce = Warszawa |wydawca = Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego |s = 13–27}}</ref>.