Jerzy Pertkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m szablon ka, poprawa linków |
drobne redakcyjne, zdublowana kategoria - |
||
Linia 35:
[[29 Pułk Strzelców Kaniowskich|29 pp]] przez [[Puszcza Kampinoska|Puszczę Kampinoską]], [[Młociny]] i [[Bielany (Warszawa)|Bielany]] kierował się na odsiecz [[Warszawa|Warszawie]]. 22 września pluton Pertkiewicza ostrzelany z ciężkiej broni maszynowej i [[moździerz]]y poniósł ciężkie straty w okolicach cmentarza włoskiego na Bielanach, a sam Pertkiewicz został znowu ranny. Pięć dni później, podczas walk jego plutonu w obronie stacji [[Warszawa Zachodnia]], został ponownie ranny, tym razem ciężko (w szyję). Przetrwał jednak kilkadziesiąt godzin na polu walki do chwili, kiedy kolejarze przenieśli go do jednego z warszawskich szpitali{{u|cz1}}. Zbieg okoliczności sprawił, że przy poprzednim zranieniu pomocy udzielono mu w szpitalu, w którym służbę pełniła (w ramach wojskowej służby kobiet) jego matka, powołana tam w obliczu nadciągającej wojny. Dowiedziawszy się o tym, że jej syn został ponownie ranny, już po kapitulacji Warszawy odszukała szpital, w którym przebywał i później w miarę swoich możliwości pielęgnowała go{{u|cz2}}. Po miesiącu kuracji Pertkiewicz nie chcąc trafić do niemieckiej niewoli, uciekł ze szpitala i pojechał do Kalisza, gdzie brał udział w konspiracyjnej odbudowie pułku Strzelców Kaniowskich. Wysiedlony z Kalisza trafił wraz z rodziną do [[Tarnów|Tarnowa]], gdzie 12 lutego 1940 przystąpił do miejscowej komórki [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]] i przyjął [[pseudonim]] „Drzazga”.
W aptece im. T. Kościuszki, którą objął w Tarnowie{{u|krak34}} jego ojciec (również w konspiracji, ps. „Zbudowski”), Jerzy Pertkiewicz pracował jako laborant; jednocześnie miejsce to stanowiło konspiracyjny punkt kontaktowy i miejsce kolportażu prasy podziemnej. Ojciec i syn gromadzili też w swojej aptece, a następnie przekazywali do innych konspiracyjnych punktów, środki medyczne i opatrunki niezbędne w związku ze zbliżającą się akcją pod [[kryptonim]]em „[[Akcja „Burza”|Burza]]”. Po jej rozpoczęciu Pertkiewicz trafił do 16 pułku piechoty [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], gdzie był dowódcą plutonu 3. kompanii strzeleckiej „Regina” w [[batalion]]ie „Barbara”. Latem i jesienią
Za zasługi wojenne odznaczony, oprócz Krzyża Srebrnego [[Order Virtuti Militari|Virtuti Militari]]{{u|vm}}, m.in. [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]], [[Krzyż Partyzancki|Krzyżem Partyzanckim]], [[Krzyż Armii Krajowej|Krzyżem AK]] i [[Medal za Warszawę 1939–1945|Medalem za Warszawę]], [[Medal Wojska|Medalem Wojska]] (czterokrotnie{{u|mw}}), [[Krzyż Kampanii Wrześniowej|Krzyżem Kampanii Wrześniowej]] przyznanym przez [[Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie|rząd emigracyjny RP]], a także przyznanym w 1971 we [[Francja|Francji]] przez Organizację Kombatantów na Europę odznaczeniem ''La Croix de Partisan''{{u|part}} i przez Stowarzyszenie Kombatantów Polskiego Ruchu Oporu we Francji ''Croix du Mérite''{{u|mer}}; nosi też odznaczenie węgierskie przyznane w 50. rocznicę [[Powstanie węgierskie 1956|rewolucji węgierskiej]] 1956 roku, a także [[Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”]] z Rozetą i Mieczami. W 2005 otrzymał stopień [[major]]a, w 2008 [[podpułkownik]]a, a w 2011 – [[pułkownik]]a. 16 września 2010 r. ''za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej'' odznaczony został [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski]]{{r|oop}}.
Linia 100:
[[Kategoria:Zmarli w 2018]]
[[Kategoria:Żołnierze Armii Krajowej]]
| |||