Jakow Słaszczow: Różnice pomiędzy wersjami

Gdy w kwietniu 1920 r.<ref>J. D. Smele, ''The "Russian"...'', s. 166.</ref> na czele Sił Zbrojnych Południa Rosji stanął gen. [[Piotr Wrangel]], Słaszczow otrzymał awans na generała lejtenanta, został również dowódcą [[2 Korpus Armijny (Siły Zbrojne Południa Rosji)|2 korpusu armijnego]]<ref name=":0" />. Za udaną obronę półwyspu otrzymał od również prawo posługiwania się nazwiskiem Słaszczow-Krymski<ref name=":1" />.W lipcu 1920 r. jego 2 korpus wziął udział w kontrofensywie białych na północnym Krymie i Lewobrzeżu, lądując z zaskoczenia na północnym wybrzeżu [[Morze Azowskie|Morza Azowskiego]] i zajmując [[Mariupol]]<ref name=":3">J. D. Smele, ''The "Russian"...'', s. 169.</ref>. Biali nie zdołali jednak przeciwdziałać utworzeniu, a następnie zlikwidować przyczółka czerwonych [[Bitwa pod Kachowką|pod Kachowką]]<ref name=":3" />. Po przegranej bitwie Słaszczow podał się do dymisji<ref name=":0" />. Od sierpnia do listopada 1920 r. pozostawał do dyspozycji dowódcy naczelnego Sił Zbrojnych Południa Rosji<ref name=":0" />, bez stanowiska dowódczego. Wrangel, który cenił jego wcześniejszy wkład w obronę Krymu, miał szereg zarzutów do jego zachowania (zarzucał mu próżność, samowolę i niezrównoważony, słaby charakter)<ref name=":0" />. Słaszczow był ponadto uzależniony od alkoholu i narkotyków ([[Morfina|morfin]]<nowiki/>y)<ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 26.</ref><ref name=":0" /><ref name=":4">P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 263.</ref> i odznaczał się bezwzględnością, nakazując egzekucje nawet bez poważnego powodu oraz dopuszczając się rabunków<ref name=":4" /><ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 276.</ref>. W listopadzie tegoż roku w ramach ewakuacji sił białych z Krymu Słaszczow udał się na emigrację do [[Stambuł|Konstantynopola]]<ref name=":0" />.