Bitwa pod Kachowką: Różnice pomiędzy wersjami

{{W edycji}}{{Wojna infobox

Rozmowy pokojowe między Polską i Radą Komisarzy Ludowych rozpoczęły się w Rydze 21 września 1920 r., jednak jeszcze przed ich sfinalizowaniem bolszewicy byli przekonani, że zakończą się podpisaniem traktatu pokojowego, a w związku z tym można bez obaw przerzucać dodatkowe siły na Front Południowy, złożony z 6 i 13 Armii oraz [[2 Armia Konna|2 Armii Konnej]]. 27 września jego dowódcą został mianowany [[Michaił Frunze]], który polecił również [[1 Armia Konna|1 Armii Konnej]] [[Siemion Budionny|Siemiona Budionnego]] dołączyć do sił Frontu. Przybycia Budionnego na lewy brzeg Dniepru spodziewano się w połowie października 1920 r.<ref Dowództwoname=":3" Sił/> ZbrojnychBolszewicy zdołali ponadto ponownie porozumieć się z [[Nestor Machno|Nestorem Machną]]<ref name=":6" />. Dowództwo PołudniaArmii RosjiRosyjskiej dowiedziało się o tych planach; Wrangel zrozumiał, że po takim przegrupowaniu czerwoni zyskają przygniatającą przewagę i nakazał przyspieszyć działania ofensywne<ref name=":3">P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 304.</ref>. Utrzymywanie przez Armię Czerwoną przyczółka kachowskiego stanowiło potencjalne zagrożenie dla [[Perekop|Perekopu]] i płytkowodnych zatok [[Sywasz|Sywaszu]], kluczowych pozycji białych<ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 306.</ref>. Wrangel postanowił nie opuszczać terenów zajętych w toku operacji północnotaurydzkiej i nie przechodzić do obrony na samym tylko Krymie, by jego żołnierze nie zrozumieli, że sytuacja Sił Zbrojnych Południa Rosji była już w gruncie rzeczy beznadziejna i by nie wybuchła wśród nich panika<ref name=":3" />.

14 października po przygotowaniu artyleryjskim biali rozpoczęli atak czołgowy na pozycje czerwonych. Czołgi bez problemu przekroczyły pierwszą linię okopów czerwonych, zerwana została łączność telefoniczna między jednostkami Armii Czerwonej, ale ogień czerwonej piechoty i karabinów maszynowych zmusił kawalerię i piechotę białych, idącą za czołgami, do zatrzymania się. Siły te nie podjęły nawet próby ataku na główną linię okopów. Lekka bateria konna białych w ciemności wpadła na zamaskowane miotacze ognia, a następnie w panice uciekła z pola bitwy<ref name=":1" />. Niektóre czołgi, pozostawione bez wsparcia piechoty i kawalerii, bez powodzenia usiłowały dostać się na tyły czerwonych, inne poruszały się przed główną linią obrony, inne zawróciły. Jedynie cztery z dwunastu maszyn nie zostały zniszczone<ref name=":1" />.