Jules de Goncourt: Różnice pomiędzy wersjami

Jules Alfred Huot de Goncourt urodził się jako syn Marc-Pierre’a Huota de Goncourt (1787-1834) i Annette-Cécile Guérin (de Goncourt) (zm. 1848). Miał starszego brata Edmonda. Rodzinne bogactwo sprawiło, iż obaj bracia prowadzili beztroski tryb życia poszukując w nim przyjemności i poświęcając czas na pisanie i bycie artystami. Jules opublikował zbiór [[akwaforta|akwafort]]. Zgromadził kolekcję XVIII-wiecznej sztuki, głównie rysunków i pasteli, które nie były popularne w tym czasie. Bracia zdobyli na początku rozgłos jako dziennikarzy uprawiający krytykę sztuki. W 1851 roku obaj rozpoczęli pisanie dziennika, będącego kroniką ich działalności artystycznej, który kontynuowali przez całe życie. W 1852 roku zostali aresztowani z powodu zacytowania w jednym ze swoich artykułów erotyzującej poezji renesansowej. W tym samym roku Jules nabył album rycin japońskich, dzięki któremu rozbudził społeczne zainteresowanie sztuką orientalną, a szczególnie japońską. Również w tym samym roku zaprzestał pisania recenzji na temat sztuki. W 1855 wspólnie z bratem zajęli krytyczne stanowisko wobec [[akademizm]]u, opowiadając się za malarstwem nowoczesnym. Publikowali od czasu do czasu eseje o XVIII-wiecznych artystach. Po 1856 roku opublikowali te eseje, zebrane w[[fascykuł]]ach zatytułowanych L’Art du XVIIIe siècle (ostatecznie do 1875 roku ukazało się 12 fascykułów). Zbiór ten pozostaje ich najważniejszą książką. Zilustrowana przez Jules’a (dwa fascykuły przez Edmonda), książka ta przyczyniła się do ożywienia zainteresowania sztuką rokoka oraz metodami pracy XVIII-wiecznych artystów francuskich. Bracia pisali również powieści w utrzymane duchu realizmu, z których najważniejszą pozostaje ''[[Herminia Lacerteux|Germinie Lacerteux]]'' (1864). W 1867 roku ustanowili Nagrodę Goncourtów (prix Goncourt). Jako krytycy sztuki skupiali swoją uwagę na [[szkoła z Barbizon|szkole z Barbizon]]. Jules de Goncourt zmarł na udar mózgu (spowodowany przez [[kiła|syfilis]]) mając niespełna 40 lat. Edmond kontynuował pisanie książek na temat sztuki, w tym japońskich artystów, aż do swojej śmierci w 1896 roku<ref name="Dictionary of Art Historians">{{cytuj stronę|url=https://dictionaryofarthistorians.org/goncourtj.htm|tytuł= Goncourt, Jules [-Alfred Huot] de|autor= Dictionary of Art Historians |opublikowany= dictionaryofarthistorians.org| język=en|data dostępu=2015-03-02}}</ref>.