Wytężenie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 3:
Wytężenie materiału określa się przez redukcję złożonego stanu naprężenia do jednego naprężenia zredukowanego lub zastępczego. To naprężenie może być porównane z podstawowymi wytrzymałościowymi [[stała materiałowa|stałymi materiałowymi]] [[wytrzymałość na rozciąganie|wytrzymałością na rozciąganie]] '''R'''<sub>m</sub> lub [[naprężenie rozrywające|naprężeniem rozrywającym]] '''R'''<sub>u</sub>, które uzyskuje się w czasie [[Statyczna próba rozciągania|statycznej próby rozciągania]]. Do redukcji złożonego stanu naprężenia stosuje się hipotezy wytężeniowe. Najczęściej stosowana jest hipoteza energii właściwej odkształcenia postaciowego (sformułowana przez polskiego uczonego [[Maksymilian Tytus Huber|Maksymiliana T. Hubera]], oraz niezależnie przez Austriaka [[Richard von Mises|Richarda von Misesa]]), która zakłada, że ciało jest doskonale sprężyste i że praca naprężenia zredukowanego równa jest sumie prac wszystkich naprężeń składowych:
<math>\textstyle{
\sigma_{red}=\sqrt{ \frac {{(\sigma_x-\sigma_y)}^2 + {(\sigma_y-\sigma_z)}^2 + {(\sigma_z-\sigma_x)}^2} {2} + 3({ \tau_{xy}^2 + \tau_{yz}^2 + \tau_{zx}^2) }} }
</math>
| |||