PKP przejęło około 140 parowozów, numery nadano 132 a uruchomiono 127. Parowóz był bardzo mocny, dlatego używano go początkowo do obsługi najcięższych pociągów (rolę tę przejęły później [[Ty246]] i [[Ty51]]).
Na PKP parowozy serii Ty4 otrzymały rury cyrkulacyjne w [[skrzynia ogniowa|skrzyni ogniowej]], w ramach napraw montowano spawane cylindry i składaną oś wykorbioną. Ich wadą byłobył brak [[Stoker|mechanicznego podajnika węgla]] co znacznie zwiększało obciążenie załogi. Na początku lat sześćdziesiątych demontowano podgrzewacze wody zasilającej systemu Knorra z pompą tłokową i zastępowano je [[Inżektor (kolejnictwo)|inżektorem]] Metcalfe-Friedmanna na parę odlotową. W Polsce 67 parowozów przebudowano na opalanie [[mazut]]em, stacjonowały w parowozowniach Toruń i Zajączkowo Tczewskie. Ich służba na sieci PKP zakończyła się w 1979. Po pojawieniu się Ty246 i Ty51 parowozy Ty4 wykorzystywano do obsługi lżejszych pociągów i prac manewrowych. W Niemczech parowozy te jeździły do lat 80., niektóre przerobiono na opalanie mazutem. Ostatni NRD-owski parowóz serii 44 został wycofany dopiero w 1988 roku.
