Inaczej'''Zasada pomocniczości''' - inaczej '''zasada subsydiarności'''.
<br> To jeden z kluczowych elementów programowych współczesnej [[chrześcijańska demokracja|katolickiej myśli kościelnej]] dotyczącej sfery [[państwo|państwowej]]. Sprowadza się on do poglądu, który głosi że obowiązkiem społeczności jest wspomaganie jej części składowych w naturalnym rozwoju. Istotnym założeniem jest zakres tej pomocy: społeczność nie może ingerować w sprawy, z którymi poszczególne jednostki są w stanie poradzić sobie same, a jedynie tam gdzie pomoc jest niezbędna.
<br>W praktyce oznacza to akceptację [[interwencjonizm|interwencjonizmu państwowego]] w chwili gdy zmierza on ku stwarzaniu warunków dobrego życia dla wszystkich członków społeczności, potępienie nadmiernego rozwarstwienia [[struktura społeczna|struktury społecznej]], uznanie działań na rzecz ochrony praw jednostek do udziału w życiu publicznym za obowiązek [[kościół|kościoła]] oraz przyznanie specjalnych praw [[rodzina|rodzinie]].
<br>Kluczową rolę zasada subsydiarności odgrywa w gospodarce, gdzie oznacza ona wyważenie pomiędzy [[leseferyzm|leseferyzmem]] a [[interwencjonizm|interwencjonizmem państwowym]]. ▼
<br>Wyrazem zasady pomocniczości w stosunkach międzynarodowych był Traktat o [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]] w [[traktat w Maastricht|Maastricht]] z [[1992]] roku, na mocy którego określono, że [[Unia Europejska|Unia]] ma prawo działać tylko w interesie wszystkich państw wspólnoty i tylko w takich przypadkach, gdy dany kraj nie jest w stanie samodzielnie zrealizować postawionego zadania.▼
▲<br>Kluczową rolę zasada subsydiarności odgrywa w gospodarce, gdzie oznacza ona wyważenie pomiędzy [[leseferyzm|leseferyzmem]] a [[interwencjonizm|interwencjonizmem państwowym]].
▲<br>Wyrazem zasady pomocniczości w stosunkach międzynarodowych był Traktat o [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]] w [[traktat w Maastricht|Maastricht]] z [[1992]] roku, na mocy którego określono, że [[Unia Europejska|Unia]] ma prawo działać tylko w interesie wszystkich państw wspólnoty i tylko w takich przypadkach, gdy dany kraj nie jest w stanie samodzielnie zrealizować postawionego zadania.
