Wytężenie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 1:
'''Wytężenie materiału''' – w [[wytrzymałość materiałów|wytrzymałości materiałów]] stan materiału obciążonego [[Siły zewnętrzne|siłami zewnętrznymi]], w którym istnieje niebezpieczeństwo przejścia w stan plastyczny – przekroczenie [[granica sprężystości|granicy sprężystości]], jeśli materiał taką posiada – lub utrata spójności ([[pękniecie]], przełom, [[dekohezja]]).
Wytężenie materiału określa się przez redukcję złożonego stanu naprężenia do jednego naprężenia zredukowanego lub zastępczego. To naprężenie może być porównane z podstawowymi wytrzymałościowymi [[stała materiałowa|stałymi materiałowymi]]: [[wytrzymałość na rozciąganie|wytrzymałością na rozciąganie]] '''R'''<sub>m</sub> lub [[naprężenie zrywające|naprężeniem zrywającym]] '''R'''<sub>u</sub>, które uzyskuje się w czasie [[Statyczna próba rozciągania|statycznej próby rozciągania]]. Do redukcji złożonego stanu naprężenia stosuje się hipotezy wytężeniowe. Najczęściej stosowana jest hipoteza [[energia sprężystości|energii właściwej]] odkształcenia postaciowego (sformułowana przez polskiego uczonego [[Maksymilian Tytus Huber|Maksymiliana T. Hubera]], oraz niezależnie przez Austriaka [[Richard von Mises|Richarda von Misesa]]), która zakłada, że ciało jest doskonale sprężyste i że praca naprężenia zredukowanego równa jest sumie prac wszystkich naprężeń składowych:
<math>\textstyle{
| |||