Wytężenie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 1:
{{W edycji}}
<!--
'''Wytężenie materiału''' – w [[wytrzymałość materiałów|wytrzymałości materiałów]] stan materiału obciążonego [[Siły zewnętrzne|siłami zewnętrznymi]], w którym istnieje niebezpieczeństwo przejścia w stan plastyczny – przekroczenie [[granica sprężystości|granicy sprężystości]], jeśli materiał taką posiada – lub utrata spójności ([[pękniecie]], przełom, [[dekohezja]]).
-->
'''Wytężenie materiału''' obciążonego [[Siły zewnętrzne|siłami zewnętrznymi]], określa się przez redukcję '''złożonego''' stanu naprężenia do '''jednego''' naprężenia zredukowanego lub zastępczego. Redukcji tej dokonuje się na podstawie jednej ze znanych hipotez wytężeniowych.
Wytężenie materiału określa się przez redukcję złożonego stanu naprężenia do jednego naprężenia zredukowanego lub zastępczego. To naprężenie może być porównane z podstawowymi wytrzymałościowymi [[stała materiałowa|stałymi materiałowymi]]: [[wytrzymałość na rozciąganie|wytrzymałością na rozciąganie]] '''R'''<sub>m</sub> lub [[naprężenie zrywające|naprężeniem zrywającym]] '''R'''<sub>u</sub>, które uzyskuje się w czasie [[Statyczna próba rozciągania|statycznej próby rozciągania]]. Do redukcji złożonego stanu naprężenia stosuje się hipotezy wytężeniowe. Najczęściej stosowana jest hipoteza [[energia sprężystości|energii właściwej]] odkształcenia postaciowego (sformułowana przez polskiego uczonego [[Maksymilian Tytus Huber|Maksymiliana T. Hubera]], oraz niezależnie przez Austriaka [[Richard von Mises|Richarda von Misesa]]), która zakłada, że ciało jest doskonale sprężyste i że praca naprężenia zredukowanego równa jest sumie prac wszystkich naprężeń składowych:▼
Do redukcji złożonego stanu naprężenia stosuje się hipotezy wytężeniowe.
▲
<math>\textstyle{
| |||