Bitwa o Charków (1943): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 67:
[[Plik:Bundesarchiv Bild 101III-Roth-173-01, Russland, Raum Charkow, Jagdpanzer.jpg|thumb|260px|Żołnierze 1. Dywizji Pancernej SS w pobliżu Charkowa, luty 1943 roku]]
Do kontrofensywy armia niemiecka przygotowywała się w pośpiechu, ale starannie. 13 lutego na bazie Grupy Armii „Don” została utworzona [[Grupa Armii Południe|Grupa Armii „Południe”]], której podporządkowano wszystkie wojska znajdujące się w pasie od Taganrogu do Grajworonu. Trzon wojsk tej grupy stanowiły [[1 Armia Pancerna (III Rzesza)|1.]] i [[4 Armia Pancerna (III Rzesza)|4. Armia Pancerna]] oraz grupy operacyjne [[Grupa Operacyjna Kempf|„Kempf”]] i „Hollidt”. Dodatkowo stan tej grupy armii uzupełniono siedmioma dywizjami przerzuconymi spod Rostowa i z zachodniej Europy oraz zrekonstruowanym II Korpusem Pancernym SS. Do 18 lutego Grupa Armii „Południe” rozrosła się do 30 dywizji, w tym 13 pancernych i zmechanizowanych. Operację odrzucenia Rosjan rozpoczęto 21 lutego, jeszcze przed zakończeniem przygotowań. 4. Armia Pancerna i II Korpus Pancerny SS spod Krasnogradu uderzyły na prawe skrzydło 6. Armii Frontu Południowo-Zachodniego, a cztery dywizje XL Korpusu Pancernego 1. Armii Pancernej nacierały spod Krasnoarmiejska w kierunku [[Barwinkowe|Barwinkowa]]. Po kilku dniach do działań miał się włączyć XLVIII Korpus Pancerny i zaatakować od południa Pawłograd. W rezerwie miały pozostać dwie dywizje piechoty.
Ruchy niemieckich oddziałów w stronę frontu 19 i 20 lutego wykryło [[Wojskowe Siły Powietrzne (ZSRR)|radzieckie lotnictwo]], ale w dowództwie uznano je za działania osłonowe i nie zmieniono działań dla 6. Armii i grup ruchomych. Także lewe skrzydło Frontu Woroneskiego dalej miało się posuwać na zachód. Jeszcze wieczorem 20 lutego 69. Armia otrzymała rozkaz kontynuowania działań w kierunku na Krasnograd, który był także celem dla 3. Armii Pancernej. Ich działania zatrzymała skierowana w ten rejon dywizja „Grossdeutschland”. Dzień wcześniej w rejonie Krasnoarmiejska niemiecki XL Korpus Pancerny rozpoczął oskrzydlanie grupy ruchomej Frontu Południowo-Zachodniego, zadając jej poważne straty. Gen. [[Nikołaj Watutin|Watutin]] nie wyraził 21 lutego zgody na wycofanie tych oddziałów i rozkazał atakować, choć pozostało im tylko 25 czołgów. Jeszcze bardziej sytuacja skomplikowała się następnego dnia, kiedy niemiecki XLVIII Korpus Pancerny, atakując w kierunku Pawłogradu i dążąc do spotkania z II Korpusem Pancernym SS, zagroził wojskom południowego skrzydła Frontu Południowo-Zachodniego<ref name=autonazwa5 />.
| |||