Po umorzeniu procesu Zasulicz udała się do [[Szwajcaria|Szwajcarii]], gdzie prebywałaprzebywała w latach 1880-1905, uległa wpływom marksizmu<ref>Mariusz Żurawski, ''Literatura czerwonego dworu''.Bellona 2015, s.280.</ref>. Razem z [[Gieorgij Plechanow|Gieorgijem Plechanowem]] i [[Pavel Axelrod|Pawłem Axelrodem]] była współzałożycielką grupy [[Emancypacja Pracy]] (rok 1883). Grupa ta zleciła Wierze Zasulicz przetłumaczenie wybranych dzieł Marksa na język rosyjski. Jej tłumaczenia przyczyniły się do wzrostu wpływów [[marksizm]]u wśród rosyjskich elit intelektualnych w latach 80. i 90. XIX wieku. Stanowiły również jeden z czynników, które doprowadziły do powstania [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji]] (SDPRR) w roku 1898. W połowie pierwszej dekady XX wieku przywódcy radykalnego skrzydła nowego pokolenia rosyjskich marksistów, [[Julij Martow]], [[Włodzimierz Lenin]] i [[Aleksander Potresow]], dołączyli do przebywających w Szwajcarii Zasulicz, Plechanowa oraz Axelroda. Pomimo napięć pomiędzy tymi dwiema grupami, sześcioro rosyjskich marksistów założyło polityczną gazetę „[[Iskra (gazeta)|Iskra]]” i zasiadło w redakcji tego magazynu. Koło skupione wokół „Iskry” przeciwstawiało się umiarkowanym rosyjskim marksistom (nazywanym „ekonomistami”) oraz byłym marksistom, takim jak [[Piotr Struwe]] czy [[Siergiej Bułgakow]]. Rosyjska rewolucyjna emigracja w Szwajcarii sporo czasu w latach 1900–1903 poświęciła na polemizowanie z nimi na łamach „Iskry”.
