Rewolwer Nagant wz. 1895: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m +szablon |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 46:
Nazwa broni pochodzi od nazwiska belgijskiego konstruktora inżyniera [[Émile Nagant|Émile’a Naganta]]<ref name="broń">Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: ''Encyklopedia współczesnej broni palnej'', s. 159.</ref>. Był to jedyny szerzej znany typ rewolweru gazoszczelnego (to znaczy takiego, w którym nie dochodzi do przedmuchów gazów prochowych pomiędzy [[Bęben rewolwerowy|bębenkiem]] a [[Lufa|lufą]]). Do jego zasilania używano [[Amunicja rewolwerowa|nabojów]] o specjalnej konstrukcji (pocisk był całkowicie schowany w [[Łuska (nabój)|łusce]]). Odpowiedni mechanizm powodował dosuwanie bębenka do wlotu lufy. Krawędź łuski była wsuwana do lufy i w rezultacie następowało uszczelnienie połączenia. Wersja rewolweru przeznaczona dla podoficerów wymagała napinania [[Kurek|kurka]] przed każdym strzałem. Odmiana przeznaczona dla oficerów miała mechanizm samonapinania kurka. Działał on podczas naciskania na [[język spustowy]]. W późniejszym czasie zrezygnowano z wytwarzania wersji podoficerskiej: w produkcji pozostał jedynie wariant z samonapinaniem.
Broń była bardzo popularna w Rosji w okresie przed [[I wojna światowa|I wojną światową]] oraz w okresie międzywojennym. Początkowo była dostarczana przez zakłady „''Fabrique d’Arms Nagant Frères''” w [[Liège]], a następnie produkowana przez zakłady zbrojeniowe w [[Tuła|Tule]]<ref name="broń"/>. Została przyjęta jako przepisowa broń krótka [[Armia Imperium Rosyjskiego|Cesarskiej Armii Rosyjskiej]]. Naganty używane były następnie w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] oraz sowieckich organach bezpieczeństwa ([[Czeka]], [[NKWD]]), aż do wyparcia ich przez pistolety [[Pistolet TT|TT]] i [[Pistolet PM|Makarow]]. Na potrzeby funkcjonariuszy bezpieczeństwa opracowano specjalne odmiany rewolweru. Jedną z nich była broń o zmniejszonych gabarytach, lepiej nadająca się do skrytego przenoszenia. Zmniejszenie wymiarów osiągnięto poprzez skrócenie lufy oraz [[Chwyt pistoletowy|chwytu]]. Produkowano także odmianę rewolweru wyposażoną w [[tłumik dźwięku]] skonstruowany w 1929 przez braci Mitinów. Wszedł on na wyposażenie agentów NKWD pod nazwą Bramit.
Rewolwery Nagant wz. 1895 pozostawały w uzbrojeniu Armii Radzieckiej jeszcze długo po 1945 roku. Proces ich wymiany na pistolety przebiegał bardzo powoli. Można je było spotkać w niektórych pododdziałach jeszcze w połowie lat 80 XX wieku.
Rosyjskie i radzieckie Naganty wz. 1895 w niewielkich ilościach były też używane w [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsku Polskim]] w latach 1918–1923<ref name="broń"/>. W późniejszym czasie produkowano w [[II Rzeczpospolita|Polsce]] nieco lżejszy wariant rewolweru na potrzeby [[Policja Państwowa|Policji Państwowej]]. Wytwarzano go w [[Fabryka Broni „Łucznik”|Fabryce Broni]] w [[Radom]]iu, jako [[Rewolwer Nagant wz. NG 30|Nagant wz. 30]] (lub Ng 30). W większych ilościach rewolwer pojawił się w uzbrojeniu [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowego Wojska Polskiego]] od 1943 do lat 50. XX wieku. ▼
▲Rosyjskie i radzieckie Naganty wz. 1895 w niewielkich ilościach były też używane w [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsku Polskim]] w latach 1918–1923<ref name="broń" />. W późniejszym czasie produkowano w [[II Rzeczpospolita|Polsce]] nieco lżejszy wariant rewolweru na potrzeby [[Policja Państwowa|Policji Państwowej]]. Wytwarzano go w [[Fabryka Broni „Łucznik”|Fabryce Broni]] w [[Radom]]iu, jako [[Rewolwer Nagant wz. NG 30|Nagant wz. 30]] (lub Ng 30). W większych ilościach rewolwer pojawił się w uzbrojeniu [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowego Wojska Polskiego]] od 1943 do lat 50. XX wieku.
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckim]] opracowano sportową wersję rewolweru, która miała pogrubioną lufę, regulowane [[przyrządy celownicze]] i wygodniejszy chwyt<ref name="broń"/>.
| |||