Technologia wielkopłytowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
m jest o tym trochę dalej
Linia 26:
 
=== Problemy związane z wielką płytą ===
Charakterystycznym problemem dla budownictwa okresu PRL, który szczególnie dał o sobie znać przy produkcji prefabrykatów, była niska jakość wykonawstwa, a także niska ochronność przed utratą ciepła Jednym z problemów Wielkiej Płyty był bardzo niska wydajność w ochronie ciepła. Mieszkania, które dostali Polacy w PRL były źle przystosowane do do srogich zim. Duży odsetek niespełniających norm wymiarowych, wybrakowanych elementów często utrudniał i dezorganizował prace przy montażu budynków. Część problemów pojawiała się w gotowych już obiektach, w związku z czym podejmowano doraźne działania naprawcze, takie jak dodatkowe kotwienie płyt czy łatanie pęknięć smolistymi uszczelniaczami<ref name="basista">{{cytuj książkę | autor = Andrzej Basista | tytuł = Betonowe dziedzictwo | wydawca = Wydawnictwo Naukowa PWN | miejsce = Warszawa-Kraków | rok = 2001 | strony = 85| isbn = 83-01-13224-8}}</ref>.
 
Klasyczna wielka płyta była jednolicie płaska i niewielkie uszkodzenia brzegów powodowały trudne do uzupełnienia szczeliny. Późniejsze wersje płyt miały już profilowane krawędzie, a warstwa elewacyjna ścian zewnętrznych otrzymała zróżnicowaną fakturę – przy okazji budynki zyskiwały bardziej interesujący wygląd.