FSO Polonez: Różnice pomiędzy wersjami

Samochód wystawiono w [[Rajdowe Mistrzostwa Świata 1979|Rajdowych Mistrzostwach Świata 1979]]. W 26. Rajdzie Akropolis załoga [[Andrzej Jaroszewicz]] i Ryszard Żyszkowski zajęła 3. pozycję w grupie IV i 12. w klasyfikacji generalnej, ekipa Tomasz Ciecierzyński i Jacek Rózański nie ukończyła rajdu z powodu awarii silnika<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.rallybase.nl/index.php?type=result&rallyid=304 |tytuł = 26th Acropolis Rally |autor = Tjeerd van der Zee |opublikowany = rallybase.nl |język = en |data dostępu = 2012-10-31 | archiwum = https://web.archive.org/web/20070102044105/http://www.rallybase.nl/index.php?type=result&rallyid=304}}</ref>. Na 47. Rajd Monte Carlo wystawiono trzy załogi, Włodzimierz Groblewski i Jacek Różanski ukończyli go na 51. miejscu, Andrzej Jaroszewicz i Ryszard Żyszkowski na 53., zaś Adam Smorawiński i Edwald Pauli na 138.<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.rallybase.nl/index.php?type=result&rallyid=300 |tytuł = 47ème Rallye Automobile de Monte-Carlo |autor = Tjeerd van der Zee |opublikowany = rallybase.nl |język = en |data dostępu = 2012-10-31 | archiwum = https://web.archive.org/web/20070427200220/http://www.rallybase.nl/index.php?type=result&rallyid=300}}</ref>. W 29. [[Rajd Finlandii|Rajdzie Tysiąca Jezior]] 41. pozycję w klasyfikacji generalnej i 9. w swojej grupie zajęła załoga Maciej Stawowiak i Ryszard Żyszkowski, za nimi na 45. miejscu i 10. w grupie ulokowali się Włodzimierz Groblewski/Januariusz Czerwoniec<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.rallybase.nl/index.php?type=result&rallyid=306 |tytuł = 29th 1000 Lakes Rally |autor = Tjeerd van der Zee |opublikowany = rallybase.nl |język = en |data dostępu = 2012-10-31}}</ref>.

Samochód krytykowany był głównie za słabe i przestarzałe silniki (OHV 1.5 i 1.6), których korzenie sięgały lat 50. XX wieku<ref name="MF" /><ref name="AŚ1">{{Cytuj pismo |autor = Marcin Klonowski |tytuł = FSO Polonez Caro – Znikający punkt |url = http://www.auto-swiat.pl/wydania,FSO-Polonez-Caro-Znikajacy-punkt,162,1.html |czasopismo = [[Auto Świat]] |data = 2000 |data dostępu = 2009-08-09}}</ref><ref name="worst" />. Słabą ich stroną była kultura pracy, poziom hałasu, duże zużycie paliwa oraz mała elastyczność<ref name="AŚ1" />. Poniżej przeciętnej oceniono także ich trwałość, zdarzało się, że egzemplarze o przebiegu kilkudziesięciu tysięcy kilometrów wymagały generalnego remontu<ref name="AŚ1" />. Samochód krytykowany był także za uciążliwe drobne awarie uniemożliwiające jazdę (m.in. problemy z instalacją elektryczną – cewki<ref name="ASC" />), częste wycieki z silnika i skrzyni biegów<ref name="ASC" /><ref name="AŚ2" /> oraz łatwo korodujące nadwozie, czego przyczyną była niska jakość stosowanych lakierów oraz złe przygotowanie blachy poszycia nadwozia<ref name="AŚ1" /><ref name="worst">{{Cytuj książkę |autor = Craig Cheetham |tytuł = World’s Worst Cars |wydawca = The Rosen Publishing Group |rok = 2008 |id = {{ISBN|1404218440}} |isbn=9781404218444 |strony = 30–31}}</ref><ref name="ASC" /><ref name="AŚ2">{{Cytuj pismo |tytuł = FSO Polonez Caro |url= http://www.auto-swiat.pl/artykuly,FSO-Polonez-Caro,23572,1,Zdjecie,23572,1.html |czasopismo = Auto Świat |data = 2009-02-23 |data dostępu = 2009-08-09 | archiwum = http://archive.is/ziP9k#selection-2031.0-2037.59}}</ref>. Kłopotów przysparzał także hałasujący [[Układ rozrządu silnika spalinowego|układ rozrządu]] – zawory wymagały częstej regulacji luzu (objawem był charakterystyczny klekot silnika), problem został rozwiązany dopiero w 1997 roku, kiedy zaczęto stosować hydraulicznie sterowane popychacze zaworowe<ref name="ASC" />. Kolejnym mankamentem był układ przeniesienia napędu – często zdarzające się wycieki z mostu napędowego, niska była też jego trwałość (stąd charakterystyczne „wycie”), niską trwałością charakteryzowały się też przeguby krzyżakowe<ref name="ASC">{{Cytuj stronę |url = http://www.auto-swiat.pl/artykuly,FSO-Polonez-Caro,23572,1.html |tytuł = FSO Polonez Caro (1993–2002) |praca = [[Auto Świat]] |język = pl |data dostępu = 2010-05-03 | archiwum = https://web.archive.org/web/20131231183052/http://www.auto-swiat.pl/1-fso-polonez-caro}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.autocentrum.pl/oceny/fso/polonez/opinie-negatywne |tytuł = Uciążliwe usterki w FSO Polonez |język = pl |praca = autocentrum.pl |data dostępu = 2010-05-03}}</ref>. Słabą stroną Poloneza były do roku 1995 także hamulce, w tym hamulec postojowy, które pochodziły z Polskiego Fiata 125p. Były one za słabe do cięższego o prawie 100 kg samochodu, często również zapiekały się tylne zaciski<ref name="AŚ1" />. Newralgicznym punktem konstrukcji były także końcówki drążków kierowniczych oraz zawieszenie – było zbyt miękkie przez co samochód wykazywał tendencję do „nurkowania” podczas gwałtownego hamowania<ref name="AŚ1" />. Archaiczne było także tylne zawieszenie oparte na [[Resor|resorach piórowych]], układ zawieszenia przygotowany został z myślą o drogach gorszej jakości, przez co samochód krytykowany był na rynkach zachodnioeuropejskich za złe właściwości trakcyjne na dobrych jakościowo nawierzchniach<ref name="worst" />. Bagażnik w wersji hatchback miał pojemność około 330 litrów, przestrzeń ładunkowa była jednak dość płytka przez co nie można było w pełni wykorzystać stosunkowo dużej objętości<ref name="AŚ4" />. Wadą pierwszych generacji Poloneza był brak składanej tylnej kanapy<ref name="worst" />. Na początku lat 90. pojawiło się na liście dodatkowego wyposażenia [[Wspomaganie układu kierowniczego|wspomaganie kierownicy]], co pozwalało rozwiązać problem ciężkiej pracy koła kierownicy<ref name="AŚ1" /><ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Morawski |imię = Edward |tytuł = Polonez. Budowa, naprawa, eksploatacja |wydawca = Wydawnictwa Komunikacji i Łączności sp. z o.o. |miejsce = Warszawa |rok = 1999 |isbn = 83-206-1297-7 |strony = 34}}</ref>.

Zaletami modelu były: niska cena części zamiennych i zakupu samochodu, łatwość napraw i serwisowania, stosunkowo niskie koszty utrzymania oraz przestronne wnętrze<ref name="MF" /><ref name="AŚ3" /><ref name="AŚ1" /><ref name="ASC" /><ref name="AŚ2" />. Dość pozytywne oceny zebrała wersja z silnikiem wysokoprężnym. Dzięki jego zastosowaniu wyeliminowano znaczną część mankamentów układu napędowego, przede wszystkim wysokie spalanie, nieistotnie spadły także osiągi<ref name="Franc">{{Cytuj pismo |tytuł = Polonez z francuskim sercem |url = http://www.auto-swiat.pl/wydania,Polonez-z-francuskim-sercem,3445,2.html |czasopismo = Auto Świat |data = 2002-03-20 |data dostępu = 2009-08-09 | archiwum = http://archive.fo/3UUO}}</ref>.

Ostatnia generacja Poloneza, Plus, krytykowana była za mocno przestarzałą już konstrukcję<ref name="AŚ6" />. Dzięki pomocy Daewoo samochody były jakościowo lepiej wykończone<ref name="AŚ5" />. Samochód pomimo sporych jak na swój segment wymiarów nadwozia charakteryzował się małą ilością miejsca dla pasażerów na tylnej kanapie. Nowego Poloneza chwalono także za szeroką gamę wersji nadwozia, mimo to nawet opcjonalnie nie można było zamówić systemu [[ABS (motoryzacja)|ABS]] czy też poduszek powietrznych<ref name="AŚ6">{{Cytuj pismo |tytuł = Czy warto sporo dopłacić? |url = http://www.auto-swiat.pl/wydania,Czy-warto-sporo-doplacic-,5903,1.html |czasopismo = [[Auto Świat]] |data = 2003-04-02 |numer = 14/03 |strony = 40 |data dostępu = 2010-07-07 | archiwum = http://archive.fo/QK5Z2}}</ref>.