Solec (Warszawa): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 75:
W 1856 rokiem na terenie fabryki dywanów Geyzmera i Perksa Towarzystwo Oświetlenia Gazowego z Dessau ukończyło budowę pierwszej gazowni w Warszawie, która jako jedyna do 1888 roku dostarczała gaz mieszkańcom miasta. Zbiorniki gazowe były od tej pory charakterystycznym punktem panoramy Solca. Gazownię zamknięto w 1930 roku, a pamiątką po niej są dwa okrągłe nasypy po zbiornikach widoczne w Parku Porazińskiej od strony ul. Ludnej.
 
Około 1910 roku nad Solcem wybudowano wiadukt [[Most Poniatowskiego|Mostu Poniatowskiego]], a do 1933 roku zbudowano wiadukt [[Kolej średnicowa w Warszawie|Kolei średnicowej]]. W tym czasie Solec administracyjnie wchodził w skład cyrkułu XIII (od 1916 roku Komisariatu XIII)<ref>Andrzej Gawryszewski, ''Ludność Warszawy w XX wieku'', Polska Akademia Nauk Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, Warszawa 2009, ISBN 978- 83- 61590- 96- 5, ss.29, 31,</ref>. W grudniu 1918 roku przez Solec zaczął kursować tramwaj, którego linia biegła przez ulice Książęcą, Ludną, Solec, Dobrą, a kolejna linia ulicą Książęcą i ulicą Czerniakowską. W tym okresie Solec miał charakter dzielnicy robotniczej, co zaczęło się nieco zmieniać na skutek budowy nowoczesnych modernistycznych domów m.in. wzdłuż południowej strony wiaduktu do Mostu Poniatowskiego i wzdłuż ul. Ludnej, Okrąg i Rozbrat. Po 1935 roku przy ul. Ludnej 4 powstał funkcjonalistyczny budynek poczty<ref>{{Cytuj |tytuł = Dom mieszkalny pracowników Ministerstwa Poczt i Telegrafów |data = 2017-05-09 |data dostępu = 2019-04-23 |opublikowany = Fundacja Warszawa 1939 |url = http://www.warszawa1939.pl/obiekt/ludna-4 |język = pl}}</ref>. W 1933 ukończono budowę kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej przy ul. Łazienkowskiej 14/16<ref>{{Cytuj |tytuł = Kościół pw. Matki Bożej Częstochowskiej od 2010: Kościół Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich p.w. Matki Bożej Jerozolimskiej |data = 2017-05-09 |data dostępu = 2019-04-23 |opublikowany = Fundacja Warszawa 1939 |url = http://www.warszawa1939.pl/obiekt/lazienkowska-14 |język = pl}}</ref>. 1934 roku na rogu Czerniakowskiej zbudowano według projektu architektów [[Romuald Gutt|Romualda Gutta]] i Józefa Jankowskiego biurowiec Zakład Ubezpieczeń Społecznych (obecnie szpital im. prof. W. Orłowskiego)<ref>{{Cytuj |tytuł = Zakład Ubezpieczeń Społecznych |data = 2017-05-09 |data dostępu = 2019-04-23 |opublikowany = Fundacja Warszawa 1939 |url = http://www.warszawa1939.pl/obiekt/czerniakowska-231 |język = pl}}</ref>. Nadal jednak wzdłuż Wisły od mostu Poniatowskiego do rejonu dzisiejszego Pomnika Sapera znajdowały się warsztaty i spichlerze często o korzeniach XVIII wiecznych<ref>Żelichowski Ryszard, ''Ulice Solca'', Wydawnictwo Veda, Warszawa 1999, {{ISBN |83-855-8463-3}}</ref>.
 
Przed II wojną światową Solec był jednym z 26 okręgów Warszawy, a jego granice wyznaczały [[Aleja 3 Maja w Warszawie|aleja 3 Maja]], [[Aleje Jerozolimskie w Warszawie|Aleje Jerozolimskie]], ulice [[Ulica Marszałkowska w Warszawie|Marszałkowska]], [[Ulica Piękna w Warszawie|Piusa XI]] (obecnie Piękna), [[Ulica Górnośląska w Warszawie|Górnośląska]], [[Ulica Czerniakowska w Warszawie|Czerniakowska]] na nieistniejącym obecnie odcinku w kierunku [[Ulica Fabryczna w Warszawie|Fabrycznej]], również nieistniejąca Mączna oraz brzeg [[Wisła|Wisły]]. Solec zajmował powierzchnię 203 ha i był zamieszkany przez 56,4 tys. osób.