Praskie Koło Lingwistyczne: Różnice pomiędzy wersjami

'''Praskie Koło Lingwistyczne''' ({{w języku|cs|Pražský lingvistický kroužek}}) – czeska szkoła [[Strukturalizm (językoznawstwo)|strukturalna]] założona w październiku [[1926]] z inicjatywy kilku językoznawców czeskich: [[Vilém Mathesius|Viléma Mathesiusa]]<ref name="Warszawa">{{Cytuj |autor = [[Aleksander Szulc]] |tytuł = Podręczny słownik językoznawstwa stosowanego |wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe |miejsce = Warszawa |data = 1984 |s = 186–187 |isbn = 83-01-02793-2}}</ref>, [[Bohuslav Havránek|Bohuslava Havránka]], [[Bohumil Trnka|Bohumila Trnki]], a później także [[VladimirVladimír Skalička|VladimiraVladimíra Skalički]] i [[Jan Mukařovský|Jana Mukařovskiego]]. Następnie do Koła dołączyli wybitni badacze pochodzenia rosyjskiego: [[Roman Jakobson]] i [[Nikołaj Siergiejewicz Trubieckoj|Nikołaj Trubieckoj]]. Prażanie czerpali inspirację przede wszystkim z teorii [[Ferdinand de Saussure|Ferdinanda de Saussure’a]], szczególny akcent położyli jednak na funkcjonalny charakter [[język (mowa)|języka]]. Praskie Koło Lingwistyczne działało około 10 lat – w [[1938]] zmarł Trubieckoj, a w [[1939]] Jakobson opuścił [[Czechosłowacja|Czechosłowację]], emigrując do [[Skandynawia|Skandynawii]], a potem do [[Stany Zjednoczone|USA]]<ref>[[Adam Heinz]], ''Dzieje językoznawstwa w zarysie'', Warszawa 1978, s. 294.</ref>.

# [[FunkcjaFunkcje komunikatywnawypowiedzi#Komunikacyjne|Funkcja komunikacyjna języka]] narzuca na niego konieczność bogacenia się, rozwijania.