Andrej Lapczew: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 39:
Po 1897 stopniowo wycofał się z zarządu komitetu, ale współpracował z nim aż do czasu jego rozwiązania w lutym 1903. Uczestniczył m.in. w stworzeniu organu prasowego komitetu, gazety ''Реформи'' (w tłum. ''Reformy''), przez krótki czas pełniąc funkcję jej redaktora naczelnego. Po wyodrębnieniu się w organizacji dwóch frakcji, usiłował pośredniczyć pomiędzy nimi, lecz bez większego sukcesu. Wkrótce po wybuchu [[Powstanie ilindeńskie|powstania ilindeńskiego]] zaangażował się w społeczną kampanię w obronie bułgarskiej ludności zamieszkującej Macedonię, a także w zbiórkę środków na pomoc [[Uchodźca|uchodźcom]].
 
Podobnie jak i wielu innych członków Naczelnego Komitetu Macedońskiego (np. [[Trajko Kitanczew]], [[Aleko Konstantinow]], [[Michaił Takew]], [[Nikoła Muszanow]] i [[Danaił NikołajewNikołaew]]), Lapczew był sympatykiem [[Partia Demokratyczna (Bułgaria)|Partii Demokratycznej]], założonej w 1896 przez [[Petko Karawełow|Petka Karawełowa]]. Samego Karawełowa znał zresztą zapewne już od czasów nauki w Gimnazjum Płowdiwskim, ale bliższą znajomość z nim zawarł dopiero dzięki Alekowi Konstantinowowi. Z biegiem czasu został zaufanym przyjacielem rodziny Karawełowów.
 
W następnych latach był jednym z najaktywniejszych publicystów organu prasowego Partii Demokratycznej, gazety ''Пряпорец'' (w tłum. ''Proporzec''). W okresie sprawowania władzy przez liberałów w 1900 zaangażował się w agresywną kampanię przeciwko rządowemu projektowi wprowadzenia dziesięcioprocentowego podatku (nazywanego w Bułgarii dziesięciną). Wkrótce po przejęciu rządów przez demokratów (1901–1902) podjął pracę w ministerstwie finansów i jako odpowiedzialny za [[Podatek bezpośredni|podatki bezpośrednie]] doprowadził do zlikwidowania niepopularnej dziesięciny.