Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Moskwie: Różnice pomiędzy wersjami

|opis planu =

|styl = [[Architektura klasycystyczna|klasycystyczny]]

|materiał budowlany = [[cegła]]

|liczba wiernych =

Pierwsze informacje o cerkwi wznoszącej się na miejscu dzisiejszej świątyni pochodzą z lat 70. XVI w. Patronem świątyni tej był [[święty mnich]] [[Warłaam Chutyński]]. Druga cerkiew na tym samym miejscu powstała w latach 1683–1685 i nosiła wezwanie Przemienienia Pańskiego. W 1783 kupiec Dołgow sfinansował przebudowę świątyni. Projekt budynku wykonał Wasilij Bażenow, zaś [[Ikona|ikony]] do wnętrza cerkwi, w tym na potrzeby [[ikonostas]]u, napisał mnich Bonifacy z [[Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie|monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie]]. W 1790 metropolita moskiewski [[Platon (Lewszyn)|Platon]] poświęcił dobudowaną do głównej bryły budynku kaplicę Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”. Wizerunek ten co najmniej od XVII w. znajdował się w cerkwi i tam też w 1688 został ogłoszony cudotwórczym.

 

 

Cerkiew funkcjonowała do 1932<ref>[http://rusk.ru/st.php?idar=19697 «Всех скорбящих Радосте и обидимых Заступнице…»].</ref>, gdy została zamknięta przez władze radzieckie. Zniszczono również dzwony świątyni. Pozostałe komponenty wyposażenia świątyni uratowali pracownicy Galerii Tretiakowskiej (zarekwirowana wiernym świątynia stała się jej własnością). W 1948 cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” została ponownie otwarta dla kultu jako jedna z pierwszych zamkniętych wcześniej przez władze świątyń z Moskwie.