W 1913 roku na [[Armory Show]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] Brâncuși pokazał pięć ze swoich prac z tamtego okresu, które eksponował potem prawie do końca życia. W latach 20.-40. XX wieku Brancusiego interesował szczególnie jeden temat, a mianowicie ptak w locie. Wyrzeźbił w sumie 27 takich dzieł, w tym pięć [[marmur]]owych i dziewięć [[Odlewnictwo|odlewów]] z [[Brązy|brązu]]. Najsłynniejszą z nich jest ''Ptak w przestrzeni'', znajdujący się w [[Metropolitan Museum of Art]] w Nowym Jorku<ref>[http://www.metmuseum.org/works_of_art/collection_database/modern_art/Bird_in_Space/viewObject.aspx?&OID=210006973&PgSz=1 Metropolitan Museum of Art: Bird in Space, 1923.] {{lang|en}}</ref>.
Brâncuși – z usposobienia samotnik – nie starał się wiązać z żadnym ruchem artystycznym (np. [[kubizm|kubistami]]), chociaż we wczesnych [[lata 20. XX wieku|latach 20. XX wieku]] związany był z niektórymi [[dadaizm|dadaistami]], a w 1924 został mianowany przez [[Theo van Doesburg]]a "starszym sprawy" grupy [[De Stijl]], po odejściu z niej [[Piet Mondrian|Pieta Mondriana]]. W latach trzydziestych odwiedził [[Indie]] i [[Egipt]], chcąc poznać sztukę tych kultur tak samo dobrze, jak europejską. W 1935 roku zlecono mu zbudowanie pomnika wojny dla parku w [[Târgu Jiu]] w Rumunii. Zaprojektował kompleks wrót, tablic, stołków i ''Niekończącą się kolumnę''. Po 1939 roku kontynuował swoją pracę w Paryżu, a dziesięć lat później ukończył swoją ostatnią pracę ''Grand Coq'' (Kogut)związcji.
Pomijając w rzeźbie wszystkie treści psychologiczne oraz naturalizm formy, Brâncuși dążył do uzyskania maksymalnej syntezy, uproszczenia i abstrakcyjności kształtu. Należy pamiętać, że jego dzieła powstały z obserwacji natury, na zasadzie przetworzenia jej w najbardziej ogólne symbole, o nader prostych formach, oddających najistotniejszy sens otaczającej rzeczywistości. Rzeźby z cykli: Ptaki, Ryby, Ledy, Głowy, pokazywały rozwój formy bardzo uproszczonej, która nie zrywała jeszcze z figuratywnością. Dopiero motyw Ptaków w przestrzeni z 1940 roku był wyrazem krańcowo abstrakcyjnych przedstawień. Ptak był bowiem dla Brăncusiego symbolem wzlotu duchowego; nierzadko wracał do tego motywu i opracowywał go w różnych materiałach. W pionowym charakterze tych kompozycji chciał zamknąć jak gdyby istotę lotu w przestrzeń.
W 1952 roku otrzymał francuskie obywatelstwo. Zmarł w Paryżu w marcu 1957 roku. Swoją pracownię zapisał Francji.
